میوه خوردن

لغت نامه دهخدا

میوه خوردن. [ می وَ / وِ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) تفکه [ ت َ ف َ ک ک ُ ه ْ ]. ( منتهی الارب ). خوردن میوه. از ثمر درختی خوردن :
چون ز بیخش برآورد نادان
میوه یک بار بیش نتوان خورد.
سعدی.
و رجوع به میوه و میوه خوار شود. || کنایه است از سود بردن. بهره بردن. برخوردار شدن. بهرمند شدن :
من میوه دین همی خورم شو
چون گاو تو خار و خس همی خور.
ناصرخسرو.
- امثال :
وقت پیری آمد آن سیب زنخدانم به دست
میوه ام داد آسمان وقتی که دندان را گرفت.
؟ ( از امثال و حکم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

خوردن میوه کنایه از سود بردن

پیشنهاد کاربران

بپرس