میهن من

میهن من ( به چکی: Má vlast، ما ولاست ) مجموعهٔ شش پوئم سمفونیک است که توسط آهنگساز بوهمی، بدریخ اسمتانا، در سال های ۱۸۷۴ تا ۱۸۷۹ میلادی، به طور مجزا تصنیف گردیدند. نخستین اجرای کامل آن ها در ۵ نوامبر ۱۸۸۲ انجام شد. این پوئم سمفونیک ها هرکدام برنامه ( داستان ) جداگانه ای دارند و بیانگر مناظر، افسانه ها و پیروزی های سرزمین مادری آهنگساز می باشند. محبوب ترینشان مولداوا ( دومین قطعه ) است. [ ۱]
اسمتانا در زمان تصدی رهبری ارکستر تئاتر و ادارهٔ اپرای ملی در پراگ با مخالفت و مقاومت روزافزونی روبرو گشت تا حدی که از فرط نگرانی و تأثر خاطر دستخوش افسردگی و ناراحتی عصبی شدید شد. وی بناچار در بهار سال ۱۸۷۴ از سمت خود استعفا کرد و در اکتبر همان سال قوهٔ شنوایی اش سخت رو به ضعف و تحلیل نهاد. در این هنگام اسمتانا از فعالیت های اجتماعی و هنری در خارج از خانه اش کناره گرفت و همهٔ نیرو و حواس خویش را صرف ساخت شش قطعه در فرم پوئم سمفونیک نمود که در مجموع به نام میهن من موسوم گردید. [ ۲]
• ویشه راد «Vyšehrad»: در سال ۱۸۷۴ تصنیف شد. نام آن از قصر باستانی پادشاهی بوهم گرفته شده است.
• مولداوا «Die Moldau» یا ولتاوا «Vltava»: در سال ۱۸۷۴ تصنیف شد و برای نخستین بار در ۱۸۷۵ میلادی اجرا گردید. نام آن از رودخانهٔ ولدآوا گرفته شده است و توصیف کنندهٔ مناظر این رودخانه از سرچشمه اش تا ورودش به شهر پراگ می باشد. اسمتانا یک آواز فولکوریک قدیمی چکی را به عنوان تم اصلی «رودخانه» بکار برده است. برنامهٔ توصیفی که به همراه پارتیسیون اثر آمده است حاکی از آن است که موسیقی، صحنه هایی را دنبال و توصیف می کند که رودخانه از میان آن ها می گذرد. جنگل ها، مرغزارها، مکان های تاریخی و همهٔ نکاتی که از اثر دیدار آن نقاط به خاطر متداعی می شود؛ از جمله ضیافت و شادمانی حوریا آبزی. مولداوا قطعه ای میهن پرستانه است و نشان دهندهٔ علاقهٔ اسمتانا به سرزمین مادری اش می باشد. مولداوا محبوب ترین قطعه در میان شش پوئم سمفونیک است. [ یادداشت ۱] [ ۳]
• شارگا «Šárka»: دره ای در شمال پراگ که نام آن از یکی از قهرمانان اساطیری مؤنث بوهم گرفته شده است و بیانگر ماجرای انتقام افسانه ای او است. این قطعه در سال ۱۸۷۵ پدید آمد.
• از مرغزارها و جنگل های بوهم «Z c̆eských luhů a hájů»: نام آن به مناظر و جنگل های اطراف رود البه اشاره دارد. تصنیف این قطعه در سال ۱۸۷۵ پایان یافت.
• تابور «Tábor»: استقامت جنگاوران چک. در این قطعه که در سال ۱۸۷۸ تصنیف شد، آوازهای رزمی هوسی ها معرفی می شود.
• بلانیک «Blanik»: تپه ای که قهرمانان و جنگاوران هوسی ضمن عقب نشینی خود بدان پناه بردند تا بار دیگر نیروهایشان را جمع آوری کنند و به جنگ نهایی برای آزادی سرزمین مادری مبادرت ورزند. این قطعهٔ پایانی در سال ۱۸۷۹ ساخته شد. [ ۱] [ ۴]