مینیموم ماندر

دانشنامه آزاد فارسی

مینیمومِ مانْدِر (Maunder minimum)
در اخترشناختی، دورۀ زمانی ۱۶۴۵ تا ۱۷۱۵ که طی آن لک های خورشیدی به ندرت دیده می شدند و هیچ شفق قطبی ثبت نشد. مینیموم ماندر، که به عصر یخبندان کوچک معروف است، با پایین آمدن فوق العادۀ دمای زمین هم زمان بود و اغلب به منزلۀ نشانه ای از توانایی تأثیرگذاری تغییرات فعالیت های خورشیدی بر آب و هوای زمین تلقی می شود. این اصطلاح برگرفته از نام اخترشناس انگلیسی، ای دبلیو ماندر، است که وجود این پدیده را خاطرنشان کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس