مینْگ، سلسلۀ (قرون ۱۴ تا ۱۷)(Ming)
مینْگ، سلسله
سلسله ای از پادشاهان چین (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴م) که مرکز آن نانجینگ بود. در دورۀ فرمانروایی یونگله (یونگ لو)، از ۱۴۰۲ تا ۱۴۲۴م وسعت کشور تا مغولستان و یون نان در جنوب غربی گسترده شد. در دورۀ مینگ نظام اداری بهبود یافت، کارهای عمرانی صورت گرفت و تجارت خارجی توسعه یافت. هنر و ادبیات رونق گرفت و ظروف چینی مشهور آبی و سفید تولید شد. سلسلۀ مینگ را چو یوان چانگ۳ (۱۳۲۸ـ۱۳۹۸م)، رهبر شورشی تأسیس کرد که خان بالغ (پکن کنونی)، پایتخت یوان، را در ۱۳۶۸م فتح کرد. او مقر خود را در نانجینگ قرار داد و خود را امپراتور هونگ وو نامید. از اواخر قرن ۱۶، مینگ با خطر حمله ژاپن از شمال شرقی روبه رو شد؛ ژاپن در ۱۵۹۲ به کره از سرزمین های تابع خاندان مینگ، یورش برد. کثرت جمعیت به شورش های دهقانی انجامید، و قدرت گیری خواجگان، فشار مغول ها در شمال و بار سنگین مالیات ها زوال سلسله را رقم زدند.
مینْگ، سلسله
سلسله ای از پادشاهان چین (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴م) که مرکز آن نانجینگ بود. در دورۀ فرمانروایی یونگله (یونگ لو)، از ۱۴۰۲ تا ۱۴۲۴م وسعت کشور تا مغولستان و یون نان در جنوب غربی گسترده شد. در دورۀ مینگ نظام اداری بهبود یافت، کارهای عمرانی صورت گرفت و تجارت خارجی توسعه یافت. هنر و ادبیات رونق گرفت و ظروف چینی مشهور آبی و سفید تولید شد. سلسلۀ مینگ را چو یوان چانگ۳ (۱۳۲۸ـ۱۳۹۸م)، رهبر شورشی تأسیس کرد که خان بالغ (پکن کنونی)، پایتخت یوان، را در ۱۳۶۸م فتح کرد. او مقر خود را در نانجینگ قرار داد و خود را امپراتور هونگ وو نامید. از اواخر قرن ۱۶، مینگ با خطر حمله ژاپن از شمال شرقی روبه رو شد؛ ژاپن در ۱۵۹۲ به کره از سرزمین های تابع خاندان مینگ، یورش برد. کثرت جمعیت به شورش های دهقانی انجامید، و قدرت گیری خواجگان، فشار مغول ها در شمال و بار سنگین مالیات ها زوال سلسله را رقم زدند.
wikijoo: مینگ،_سلسله_(قرون_۱۴_تا_۱۷)