مینوسی، هنر (Minoan art)
مینوسی، هنر
مینوسی، هنر
مینوسی، هنر
مینوسی، هنر
هنر تمدن عصر مفرغ که حدود هزارۀ سوّم تا هزارۀ اوّل پ م، در جزیرۀ مدیترانه ایِ کرت شکوفا شد. نام آن برگرفته از نام فرمانروای افسانه ایِ جزیره، در اساطیر یونانی، شاه مینوس، است که نخستین بار در ۱۸۹۴، سِر آرتور اِوانز، باستان شناس انگلیسی، آن را به کار برد؛ کاوش های گستردۀ او در جزیره، شالودۀ شناخت ما را از هنر مینوسی تشکیل می دهد. آشنایی با تمدن مینوسی بیشتر بر مدارک باستان شناختی مبتنی است تا منابع نوشتاری؛ و از این رو زوایای بسیاری از این تمدن هنوز پوشیده مانده است. با این حال، کیفیّت و کمیّت مصنوعات باقی مانده، نشان می دهد که جزیرۀ کرت جزیره ای ثروتمند بوده است (آب وهوای خوب و منابع طبیعی غنی داشته، و از موقعیت جغرافیایی بسیار خوبی برای تجارت در جهان باستان برخوردار بوده است)، و ظاهراً دوره های طولانی در صلح به سر برده است. چنان که از قرائن بر می آید، این تمدن اندکی پیش از هزارۀ اول پ م بر اثر زمین لرزه و شاید هم درپی تهاجمی از میان رفته است. مهم ترین شهر کرِت باستان کنوسوس بود، و کاخ بزرگ این شهر بهترین نمونۀ برجا مانده از تمدن مینوسی است. دست کم دو کاخ جدیدتر در محل اولّیه، بین سال های ۲۰۰۰ و ۱۶۰۰ پ م ساخته شده اند؛ این دوره اوج شکوفایی تمدن مینوسی شمرده می شود. کاخ ها طراحی تودرتو و پیچیده، و حیاط ها و پلکان های متعدد داشته اند، و تقریباً فاقد هر نوع استحکاماتی بوده اند، که حکایت از ثبات این تمدن دارد. دیوارنگاره های بسیاری در کنوسوس، و مجسمه های کوچک، جواهر و اشیای فلزی، از این هنر برجا مانده است. بیشترین بقایای هنر مینوسی، سفالینه هایی اند که از خمره های بزرگ شراب تا ظرف های کوچکی با تزیینات بدیع را دربر می گیرند. تزیینات این آثار گاهی انتزاعیاند ولی اغلب تصاویری از جانوران دریایی را شامل می شوند. حیوان دیگری که در هنر مینوسی بسیار خودنمایی می کند، گاو است که در آیین های مذهبی نقش بسزایی داشته است. براساس اساطیر یونانی، شاهْ مینوس، هیولایی با نام مینوتور داشته، که نیمی از بدنش انسان، و نیم دیگر آن گاو بوده است.
مینوسی، هنر
مینوسی، هنر
مینوسی، هنر
مینوسی، هنر
هنر تمدن عصر مفرغ که حدود هزارۀ سوّم تا هزارۀ اوّل پ م، در جزیرۀ مدیترانه ایِ کرت شکوفا شد. نام آن برگرفته از نام فرمانروای افسانه ایِ جزیره، در اساطیر یونانی، شاه مینوس، است که نخستین بار در ۱۸۹۴، سِر آرتور اِوانز، باستان شناس انگلیسی، آن را به کار برد؛ کاوش های گستردۀ او در جزیره، شالودۀ شناخت ما را از هنر مینوسی تشکیل می دهد. آشنایی با تمدن مینوسی بیشتر بر مدارک باستان شناختی مبتنی است تا منابع نوشتاری؛ و از این رو زوایای بسیاری از این تمدن هنوز پوشیده مانده است. با این حال، کیفیّت و کمیّت مصنوعات باقی مانده، نشان می دهد که جزیرۀ کرت جزیره ای ثروتمند بوده است (آب وهوای خوب و منابع طبیعی غنی داشته، و از موقعیت جغرافیایی بسیار خوبی برای تجارت در جهان باستان برخوردار بوده است)، و ظاهراً دوره های طولانی در صلح به سر برده است. چنان که از قرائن بر می آید، این تمدن اندکی پیش از هزارۀ اول پ م بر اثر زمین لرزه و شاید هم درپی تهاجمی از میان رفته است. مهم ترین شهر کرِت باستان کنوسوس بود، و کاخ بزرگ این شهر بهترین نمونۀ برجا مانده از تمدن مینوسی است. دست کم دو کاخ جدیدتر در محل اولّیه، بین سال های ۲۰۰۰ و ۱۶۰۰ پ م ساخته شده اند؛ این دوره اوج شکوفایی تمدن مینوسی شمرده می شود. کاخ ها طراحی تودرتو و پیچیده، و حیاط ها و پلکان های متعدد داشته اند، و تقریباً فاقد هر نوع استحکاماتی بوده اند، که حکایت از ثبات این تمدن دارد. دیوارنگاره های بسیاری در کنوسوس، و مجسمه های کوچک، جواهر و اشیای فلزی، از این هنر برجا مانده است. بیشترین بقایای هنر مینوسی، سفالینه هایی اند که از خمره های بزرگ شراب تا ظرف های کوچکی با تزیینات بدیع را دربر می گیرند. تزیینات این آثار گاهی انتزاعیاند ولی اغلب تصاویری از جانوران دریایی را شامل می شوند. حیوان دیگری که در هنر مینوسی بسیار خودنمایی می کند، گاو است که در آیین های مذهبی نقش بسزایی داشته است. براساس اساطیر یونانی، شاهْ مینوس، هیولایی با نام مینوتور داشته، که نیمی از بدنش انسان، و نیم دیگر آن گاو بوده است.
wikijoo: مینوسی،_هنر