مینه زانگ ( آلمانی: Minnesang؛ آلمانی: ) یک سنت غزل سرایی و ترانه سرایی در آلمان و اتریش بود که در دوره آلمانی بالای میانه شکوفا شد. این دوره از ادبیات آلمانی قرون وسطی در قرن دوازدهم آغاز شد و تا قرن چهاردهم ادامه یافت. افرادی که مینه زانگ را می نوشتند و اجرا می کردند به عنوان مینه زِنگر ( آلمانی: ) شناخته می شدند، و به هر ترانهٔ منفرد یک «مینه لیت» ( آلمانی: ) گفته می شد.
نام مینه زانگ از واژه مینه ( minne ) گرفته شده است، واژه ای در زبان آلمانی بالای میانه به معنای «عشق»، زیرا مضمون اصلی مینه زانگ ها، عشق بود. مینه زنگرها ( خوانندگان ) شبیه تروبادورها در زبان اکسیتان و عشایر شمالی فرانسه بودند، زیرا آنها هم در قرون وسطای میانه به سنت عشق شهسوارانه، ترانه ها و شعرهای عاشقانه می نوشتند.
در غیاب اطلاعات زندگی نامه ای موثق، همواره بحث و جدل هایی هایی در مورد وضعیت اجتماعی مینه زنگرها وجود داشته است. برخی مینه زنگرها، اشراف زاده و نجیب زاده بودند. در کدکس مانسه متعلق به سده ۱۴ میلادی ترانه ها و آهنگ هایی از دوک ها، کُنت ها، پادشاهان و حتی امپراتور هاینریش ششم ثبت شده است. برخی از مینه زنگرها که با عنوان «استاد» ( Meister ) خطاب می شدند، افراد عادی تحصیل کرده بودند، مانند «استاد کنراد فون وورتسبورگ». گمان می رود که بسیاری از آنها نیز «مینیستریالیس» بودند، یعنی اعضای طبقه ای از اشراف فرودست، که دست نشاندگان اربابان بزرگ بودند. به طور کلی، مینه زنگرها برای طبقه اجتماعی خود در دربار ترانه می نوشتند و اجرا می کردند و باید آنها را به عنوان درباری در نظر گرفت تا موسیقی دانان حرفه ای مزدبگیر. برای مثال، فردریش فون هاوزن، از ملازمان فردریش بارباروسا بود و در جنگ صلیبی سوم درگذشت. والتر فون در فوگلوایده از ملازمان فریدریش دوم، امپراتور مقدس روم بود و امپراتور برای قدردانی از خدمات او به دربارش، یک تیول به او هدیه کرد.
چند تن از مشهورترین مینه زنگرها بابت سرودن اشعار حماسی نیز شهرت دارند، از جمله هاینریش فون ولدکه، وولفرام فون اشنباخ و هارتمان فون آئوئه.
قدیمی ترین متون مینه زانگ به سال ۱۱۵۰ میلادی برمی گردد. از حوالی سال ۱۱۷۰ میلادی، ترانه های آلمانی تحت تأثیر تروبادورها قرار گرفت. سپس از حوالی سال ۱۱۹۰ شاعران آلمانی تلاش کردند از بند نفوذ اشعار و ترانه های فرانسوی - پروانسالی کردند. این دوره را، دورهٔ کلاسیک مینه زانگ می نامد که طی آن ترانه سرایانی چون آلبرشت ون یوهانسدورف مضامین و فرم های جدیدی خلق کنند و این جنبش خلاقانه هنری با والتر فون در فوگلوایده به اوج خود رسید که هم در آن دوران و هم عصر کنونی، وی را بزرگ ترین مینه زنگر می دانند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام مینه زانگ از واژه مینه ( minne ) گرفته شده است، واژه ای در زبان آلمانی بالای میانه به معنای «عشق»، زیرا مضمون اصلی مینه زانگ ها، عشق بود. مینه زنگرها ( خوانندگان ) شبیه تروبادورها در زبان اکسیتان و عشایر شمالی فرانسه بودند، زیرا آنها هم در قرون وسطای میانه به سنت عشق شهسوارانه، ترانه ها و شعرهای عاشقانه می نوشتند.
در غیاب اطلاعات زندگی نامه ای موثق، همواره بحث و جدل هایی هایی در مورد وضعیت اجتماعی مینه زنگرها وجود داشته است. برخی مینه زنگرها، اشراف زاده و نجیب زاده بودند. در کدکس مانسه متعلق به سده ۱۴ میلادی ترانه ها و آهنگ هایی از دوک ها، کُنت ها، پادشاهان و حتی امپراتور هاینریش ششم ثبت شده است. برخی از مینه زنگرها که با عنوان «استاد» ( Meister ) خطاب می شدند، افراد عادی تحصیل کرده بودند، مانند «استاد کنراد فون وورتسبورگ». گمان می رود که بسیاری از آنها نیز «مینیستریالیس» بودند، یعنی اعضای طبقه ای از اشراف فرودست، که دست نشاندگان اربابان بزرگ بودند. به طور کلی، مینه زنگرها برای طبقه اجتماعی خود در دربار ترانه می نوشتند و اجرا می کردند و باید آنها را به عنوان درباری در نظر گرفت تا موسیقی دانان حرفه ای مزدبگیر. برای مثال، فردریش فون هاوزن، از ملازمان فردریش بارباروسا بود و در جنگ صلیبی سوم درگذشت. والتر فون در فوگلوایده از ملازمان فریدریش دوم، امپراتور مقدس روم بود و امپراتور برای قدردانی از خدمات او به دربارش، یک تیول به او هدیه کرد.
چند تن از مشهورترین مینه زنگرها بابت سرودن اشعار حماسی نیز شهرت دارند، از جمله هاینریش فون ولدکه، وولفرام فون اشنباخ و هارتمان فون آئوئه.
قدیمی ترین متون مینه زانگ به سال ۱۱۵۰ میلادی برمی گردد. از حوالی سال ۱۱۷۰ میلادی، ترانه های آلمانی تحت تأثیر تروبادورها قرار گرفت. سپس از حوالی سال ۱۱۹۰ شاعران آلمانی تلاش کردند از بند نفوذ اشعار و ترانه های فرانسوی - پروانسالی کردند. این دوره را، دورهٔ کلاسیک مینه زانگ می نامد که طی آن ترانه سرایانی چون آلبرشت ون یوهانسدورف مضامین و فرم های جدیدی خلق کنند و این جنبش خلاقانه هنری با والتر فون در فوگلوایده به اوج خود رسید که هم در آن دوران و هم عصر کنونی، وی را بزرگ ترین مینه زنگر می دانند.
wiki: مینه زانگ