مینرو

لغت نامه دهخدا

مینرو. [ ن ِرْوْ ] ( اِخ ) ربةالنوع عقل و جنگ نزد یونانیان و رومیان قدیم. ( ایران باستان ج 2 ص 1321 و 993 و 1775 ). || نام معبدی در شهر تروآ به نام ربةالنوع عقل و جنگ. ( ایران باستان ج 2 ص 1825 و ص 1246 ).

دانشنامه عمومی

مینروا ( به لاتین: Minerva ) یا مینرْوْ ( به فرانسوی: Minerve ) الهۀ رومی حکمت و جنگ استراتژیک و حامی هنرها، تجارت و استراتژی است. مینروا همچون مارس حامی خشونت نیست، بلکه تنها پشتیبان جنگ دفاعی است. از سدۀ دوم پیش از میلاد، رومیان باستان وی را با الهۀ یونانی، آتنا، برابر دانسته اند. مینروا در کنار ژوپیتر و یونو یکی از سه خدای رومی تریاد کاپیتول است.
وی الهۀ باکره موسیقی، شعر، پزشکی، حکمت، بازرگانی، نساجی، و صنعت گری بود. مینروا اغلب با مخلوق مقدسش که یک جغد است و معمولاً جغد مینروا نامیده می شود، به تصویر کشیده شده است، جغدی که تجسم انس او با حکمت و دانش است؛ همچنین به میزان کمتری یک مار و درخت زیتون نیز سمبل اویند. مینروا غالباً با قدی بلند و بدنی قهرمانانه و عضلانی تصویر شده است و زره پوشیده و نیزه ای در دست دارد.
عکس مینروعکس مینروعکس مینرو
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس