مینرالوکورتیکوئیدها ( به انگلیسی: mineralocorticoid ) به گروهی از استروئیدها گفته می شود که در بخش قشری غده فوق کلیوی ساخته می شوند. استروئیدها ترکیبات چربی با چهار حلقه کربنی هستند. آلدوسترون مهم ترین مینرالوکورتیکوئید بدن است. تفاوت اصلی مینرالوکورتیکوئیدها با سایر کورتیکواستروئیدها در رسپتورهای اختصاصیشان و تأثیراتشان بر بدن است.
واژه مینرال به اثر این ترکیبات بر املاح معدنی ( سدیم ) تأکید می کند. مهم ترین عمل مینرالوکورتیکوئیدها مانند آلدوسترون افزایش بازجذب سدیم و ترشح پتاسیم در کلیه است که موجب احتباس آب و سدیم می شود. اسپیرونولاکتون با بلوک کردن گیرنده های آلدوسترون نوعی داروی ادرارآور است که موجب کاهش فشار خون می شود.
هرچند آلدوسترون مهم ترین مینرالوکورتیکوئید بدن است ولی هورمونهایی مانند پروژسترون و دزوکسی کورتیکوسترون نیز خواص مینرالوکورتیکوئیدی دارند.
مینرالوکورتیکوئیدها به گیرنده های مخصوص خود در سیتوزول سلولها ( به خصوص سلولهای کلیه ) ملحق می شوند و سپس کمپلکس گیرنده - هورمون به داخل هسته سلول منتقل می شود و با تحریک رونویسی mRNA از روی برخی ژنهای DNA موجب ساخت بیشتر پروتئینهای مورد نظر خود می شوند، پروتئینهایی که مسئول بروز اثرات فیزیولوژیک آن ها است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواژه مینرال به اثر این ترکیبات بر املاح معدنی ( سدیم ) تأکید می کند. مهم ترین عمل مینرالوکورتیکوئیدها مانند آلدوسترون افزایش بازجذب سدیم و ترشح پتاسیم در کلیه است که موجب احتباس آب و سدیم می شود. اسپیرونولاکتون با بلوک کردن گیرنده های آلدوسترون نوعی داروی ادرارآور است که موجب کاهش فشار خون می شود.
هرچند آلدوسترون مهم ترین مینرالوکورتیکوئید بدن است ولی هورمونهایی مانند پروژسترون و دزوکسی کورتیکوسترون نیز خواص مینرالوکورتیکوئیدی دارند.
مینرالوکورتیکوئیدها به گیرنده های مخصوص خود در سیتوزول سلولها ( به خصوص سلولهای کلیه ) ملحق می شوند و سپس کمپلکس گیرنده - هورمون به داخل هسته سلول منتقل می شود و با تحریک رونویسی mRNA از روی برخی ژنهای DNA موجب ساخت بیشتر پروتئینهای مورد نظر خود می شوند، پروتئینهایی که مسئول بروز اثرات فیزیولوژیک آن ها است.
wiki: مینرالوکورتیکوئید