مینار. ( از ع ، اِ ) منار و گلدسته. || میل و نشان. ( ناظم الاطباء ): احتجر الارض ؛ برگزید آن را برای خود و مینار بر آن نصب کرد تا دیگری در آن تصرف نکند.( منتهی الارب ). || فرسخ. ( ناظم الاطباء ). صحیح کلمه مَنار است. ( آنندراج ). رجوع به منار شود.
فرهنگ فارسی
منار و گلدسته میل و نشان
پیشنهاد کاربران
مینار در زبان لری کهگیلویه و بویراحمد به شکل Maynar می نار دستمال سری که زنان لر به سر می بندند
مینار نام یکی از پهلوانان در منظومه بهمن نامه ایرانشاه است
