مینا خانه

لغت نامه دهخدا

میناخانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) قصر آرایش شده از آینه. آینه خانه. ( ناظم الاطباء ). شیشه خانه. ( آنندراج ). خانه ای که دیوارهاو سقف آن شیشه کاری شده باشد. و رجوع به مینا شود.
- میناخانه افلاک ؛ کنایه از آسمان :
زود میناخانه ٔافلاک را برهم زند
پیش چشمت دل شکستن بازی طفلانه بود.
سراج المحققین ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

قصر آرایش شده از آینه آینه خانه

پیشنهاد کاربران

بپرس