مِین وِی پایگاه داده آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا است که فراداده صدها میلیارد تماس تلفنی چهار شرکت تلفنی بزرگ در آمریکا ای تی اند تی، اس بی سی ، بل ساوت ( که امروز، همه آن ها "ای تی اند تی" نامیده می شوند ) و ورایزن کامیونیکیشنز را در خود نگه می دارد.
... [مشاهده متن کامل]
وجود این پایگاه داده و برنامه ای که آن را برای آژانس امنیت ملی گردآوری می کرد برای مردم ناشناخته بود. تا اینکه در ۱۰ مه ۲۰۰۶ ( میلادی ) یواس ای تودی از آن پرده برداشت. یواس ای تودی برآورد که در این پایگاه داده، درونمایه بیش از ۱/۹ تریلیون جزئیات تماس تلفنی در آن نگهداری می شود.
این درونمایه، اطلاعات جزئی مانند تماس گیرنده، دریافت کننده، تاریخ و ساعت، مدت زمان، و مانند آن ها را برای واکاوی ترافیک تماس های تلفنی و شبکه های اجتماعی را نگهداری می کند اما صدای گفتگو یا رونوشت آن را نگه نمی دارد.
بر پایه رئیس پیشین آژانس امنیت ملی، مایکل هیدن، آژانس امنیت ملی می خواست مین وی را پیش از حملات ۱۱ سپتامبر و در پاسخ به توطئه های حمله هزاره سال ۲۰۰۰ راه اندازی کند. اما این کار را نکرد. زیرا با قانون اساسی ایالات متحده آمریکا همخوانی نداشت. هایدن نوشت: "پاسخ واضح بود: نمی توانید چنین کاری بکنید. " در ژوئن ۲۰۱۳ این پایگاه داده، فراداده ۵ سال را نگه می داشت. بر پایه گفته های برنده جایزه پولیتزر، جیمز رایزن، مین وی، مهم ترین بخش از چهار بخش پدید آورنده برنامه تین ترد بود.
وجود این پایگاه داده، واکنش های خشم آلودی را بر انگیخت. زیرا جستجوی غیرقانونی بدون حکم دادگاه و نقض مفاد ثبت کننده اطلاعات ارتباطی لایحه نظارت بر اطلاعات خارجی و ( در برخی موارد ) متمم چهارم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا است.
دولت ریاست جمهوری جورج دابلیو بوش، وجود پایگاه داده برای تماس های داخلی را نه رد و نه تأیید کرد. این کار دولت، با توطئه آژانس امنیت ملی دربارهٔ نگرانی دربارهٔ نظارت بر تماس های تلفنی، بدون حکم دادگاه، در تناقض است. در این صورت دولت تأیید کرده که دربارهٔ قانونی بودن برنامه، بحث های قانونی وجود دارد. اسم رمز برنامه، استلار ویند بود.
برنامه های همانندی در کشورهای دیگر وجود دارند یا برنامه ریزی شده اند. مانند پایگاه داده ترافیک تیتان در سوئد و برنامه نوسازی رهگیری در بریتانیا.
... [مشاهده متن کامل]
وجود این پایگاه داده و برنامه ای که آن را برای آژانس امنیت ملی گردآوری می کرد برای مردم ناشناخته بود. تا اینکه در ۱۰ مه ۲۰۰۶ ( میلادی ) یواس ای تودی از آن پرده برداشت. یواس ای تودی برآورد که در این پایگاه داده، درونمایه بیش از ۱/۹ تریلیون جزئیات تماس تلفنی در آن نگهداری می شود.
این درونمایه، اطلاعات جزئی مانند تماس گیرنده، دریافت کننده، تاریخ و ساعت، مدت زمان، و مانند آن ها را برای واکاوی ترافیک تماس های تلفنی و شبکه های اجتماعی را نگهداری می کند اما صدای گفتگو یا رونوشت آن را نگه نمی دارد.
بر پایه رئیس پیشین آژانس امنیت ملی، مایکل هیدن، آژانس امنیت ملی می خواست مین وی را پیش از حملات ۱۱ سپتامبر و در پاسخ به توطئه های حمله هزاره سال ۲۰۰۰ راه اندازی کند. اما این کار را نکرد. زیرا با قانون اساسی ایالات متحده آمریکا همخوانی نداشت. هایدن نوشت: "پاسخ واضح بود: نمی توانید چنین کاری بکنید. " در ژوئن ۲۰۱۳ این پایگاه داده، فراداده ۵ سال را نگه می داشت. بر پایه گفته های برنده جایزه پولیتزر، جیمز رایزن، مین وی، مهم ترین بخش از چهار بخش پدید آورنده برنامه تین ترد بود.
وجود این پایگاه داده، واکنش های خشم آلودی را بر انگیخت. زیرا جستجوی غیرقانونی بدون حکم دادگاه و نقض مفاد ثبت کننده اطلاعات ارتباطی لایحه نظارت بر اطلاعات خارجی و ( در برخی موارد ) متمم چهارم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا است.
دولت ریاست جمهوری جورج دابلیو بوش، وجود پایگاه داده برای تماس های داخلی را نه رد و نه تأیید کرد. این کار دولت، با توطئه آژانس امنیت ملی دربارهٔ نگرانی دربارهٔ نظارت بر تماس های تلفنی، بدون حکم دادگاه، در تناقض است. در این صورت دولت تأیید کرده که دربارهٔ قانونی بودن برنامه، بحث های قانونی وجود دارد. اسم رمز برنامه، استلار ویند بود.
برنامه های همانندی در کشورهای دیگر وجود دارند یا برنامه ریزی شده اند. مانند پایگاه داده ترافیک تیتان در سوئد و برنامه نوسازی رهگیری در بریتانیا.
