مین باشیان خانواده

مین باشیان، خانواده
خانواده ای موسیقی دان و مؤثر در اشاعۀ موسیقی کلاسیک غرب در ایران؛ غلامرضامین باشیان (تهران ۱۲۴۰ـ همان جا ۱۳۱۴ش) آهنگ سازو نوازندۀ پیانو معروف به سالار معزز. در شعبۀ موزیک مدرسۀ دارالفنون نزد لومر به تحصیل موسیقی پرداخت و مدتی هم در کنسرواتوار سن پترزبورگ در محضر ریمسکی کورساکوف در رشتۀ آهنگ سازی ادامه تحصیل داد. از ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۷ش رئیس مدرسۀ موسیقی دولتی بود. از نخستین کسانی بود که با الهام از موسیقی ایرانی قطعاتی برای پیانو ساخت و این ساز را در ایران به شیوۀ علمی نواخت. از مشهورترین آثار او آواز ماهور برای پیانوست که در روسیه چاپ شده است. فرزندان غلامرضا مین باشیان، نصرالله و غلامحسین، از شخصیت های مهم موسیقی کلاسیک در ایران به شمار می روند. نصراللهمین باشیان (۱۲۷۵ـ۱۳۱۷ش) در شعبۀ موزیک مدرسه دارالفنون و همچنین در روسیه به تحصیل موسیقی پرداخت و در کنسرواتوار تهران کنترباسو پیانو تدریس می کرد. غلامحسینمین باشیان (تهران ۱۲۸۶ـ همان جا ۱۳۶۱ش) از برجسته ترین ویولن نوازان ایرانی که در برلین تحصیل کرد و نخستین آسیایی بود که مفتخر به دریافت مدال گوستاو هلندر شد. از ۱۳۱۳ تا ۱۳۲۰ش رئیس هنرستان عالی موسیقی بود. تعدادی از استادان موسیقی را نیز از چک برای تدریس در هنرستان دعوت کرد که هنرمندان بزرگی همچون مرتضی حنانه، مصطفی کسروی و حسین ناصحی را پرورش دادند.