مِیْمَنْدی، احمد بن حسن ( ـ۴۲۴ق)
دیوان سالار و وزیر سلطان محمود و مسعود غزنوی. برادر رضاعی محمود غزنوی و همدرس او بود و در دربار غزنویان آیین دبیری و امور دیوانی فراگرفت. در ۳۸۴ق که محمود، سپهسالار سامانیان در خراسان بود، به مناصب گوناگونی دست یافت. در ۴۰۱ق سلطان محمود غزنوی وی را منصب وزارت داد. زمانی که سلطان راهی جنگ ناردین (نندنه) شد، با درایت بسیار امور را سامان بخشید تا آن جا که بسیاری برآنند که تدبیر او باعث موفقیت های سلطان محمود شد. سرانجام در ۴۱۵ق محمود بر او غضب کرد و از وزارت عزل و زندانی شد. سخت گیری احمد در امور دیوانی و دشمنی برخی از بزرگان و خرده گیری های او بر اعمال نظامی و سیاسی محمود، از جمله عوامل سرنگونی بود. پس از مرگ محمود، به دستور سلطان مسعود غزنوی از حبس بیرون آمد و دوباره به وزارت رسید ( ۴۲۱ق). او به فضل و تدبیر و رأی و کفایت موصوف بود. او را کاتبی چیره دست و سخندان و شعرشناسی ماهر دانسته اند.
دیوان سالار و وزیر سلطان محمود و مسعود غزنوی. برادر رضاعی محمود غزنوی و همدرس او بود و در دربار غزنویان آیین دبیری و امور دیوانی فراگرفت. در ۳۸۴ق که محمود، سپهسالار سامانیان در خراسان بود، به مناصب گوناگونی دست یافت. در ۴۰۱ق سلطان محمود غزنوی وی را منصب وزارت داد. زمانی که سلطان راهی جنگ ناردین (نندنه) شد، با درایت بسیار امور را سامان بخشید تا آن جا که بسیاری برآنند که تدبیر او باعث موفقیت های سلطان محمود شد. سرانجام در ۴۱۵ق محمود بر او غضب کرد و از وزارت عزل و زندانی شد. سخت گیری احمد در امور دیوانی و دشمنی برخی از بزرگان و خرده گیری های او بر اعمال نظامی و سیاسی محمود، از جمله عوامل سرنگونی بود. پس از مرگ محمود، به دستور سلطان مسعود غزنوی از حبس بیرون آمد و دوباره به وزارت رسید ( ۴۲۱ق). او به فضل و تدبیر و رأی و کفایت موصوف بود. او را کاتبی چیره دست و سخندان و شعرشناسی ماهر دانسته اند.
wikijoo: میمندی،_احمد_بن_حسن_(_ـ۴۲۴ق)