میلوشِویچ، اِسْلوبودان (۱۹۴۱ـ ۲۰۰۶)(Milosevic, Slobodan)
میلوشِویچ، اِسْلوبودان
سیاستمدار کمونیست صرب، از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۷ رئیس جمهور صربستان و از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۰ رئیس جمهور یوگسلاوی. از ۱۹۸۶ رهبری حزب سوسیالیست صربستان را برعهده داشت و بسیاری او را بانی درگیری بوسنی ـ هرزگوین (۱۹۹۲ـ۱۹۹۴) می دانند. در ۱۹۹۴، نزد مردم به میانجی صلح معروف شد و به متحدان خویش، صرب های بوسنی، فشار آورد تا شرایط صلح به مذاکره گذاشته شده را بپذیرند؛ این کار وی به انعقاد پیمان صلح دیتون برای بوسنی ـ هرزگوین در نوامبر ۱۹۹۵ کمک کرد. جامعۀ بین المللی میلوشویچ را به سبب رفتار بی رحمانۀ نیروهای صرب در کوزووو با آلبانی تباران این خطّه محکوم کرد. میلوشویچ در جریان جنگ داخلی (۱۹۹۱ـ۱۹۹۲) نفوذ چشم گیری بر ارتش فدرال یوگسلاوی، که زیر سلطۀ صرب ها بود، داشت و با این که در ظاهر منکر هر گونه قصدی برای تکه تکه کردن جمهوری نواستقلال بوسنی ـ هرزگوین بود، اما در فاصلۀ ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ همچنان از شبه نظامیان صرب این جمهوری پشتیبانی کرد. میلوشویچ در ۱۹۸۹ خودمختاری استان کوزوو را، که از ۱۹۷۴ برقرار شده بود، ملغا کرد. درگیری شدید نیروهای صرب با چریک های جدایی طلب آلبانی در کوزوو در ۱۹۹۸، به برگزاری گفت و گوهایی با نظارت غرب در رامبویه در نزدیکی پاریس در فوریۀ ۱۹۹۹ انجامید. صربستان طرح صلح مورد پذیرش جدایی طلبان را نپذیرفت و، یک ماه بعد، ناتو به بمباران نیروهای صرب پرداخت. میلوشویچ در ژوئن ۱۹۹۹ توافق نامۀ صلح ناتو را پذیرفت. در انتخابات سپتامبر ۲۰۰۰، میلوشویچ از ووییسلاو کوشتونیتسا، رهبر حزب مخالفان دموکرات صرب ، شکست خورد. با این که در آغاز از پذیرش نتیجۀ انتخابات سر باز زد، اما در برابر مبارزۀ نافرمانی مدنی، که حزب یاد شده ترتیب داده بود، در اکتبر به کناره گیری از قدرت مجبور شد. در آوریل ۲۰۰۱ دستیگر و به سوء استفاده ار قدرت، فساد، و فریب کاری متهم شد. کوشتونیتسا، رئیس جمهور جدید، حکم استرداد میلوشویچ به دیوان جنایات جنگی سازمان ملل را، که در مه ۱۹۹۹ به سبب جرائم وی در کوزوو درباره اش صادر شده بود، رد کرد. ولی زیرفشار ناتو بالاخره ناچار شد او را به دیوان لاهه تحویل دهد. محاکمه میلوشویچ در دادگاه لاهه آغاز شد و بیش از یک سال به طول انجامید که ناگهان در زندان درگذشت.
میلوشِویچ، اِسْلوبودان
سیاستمدار کمونیست صرب، از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۷ رئیس جمهور صربستان و از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۰ رئیس جمهور یوگسلاوی. از ۱۹۸۶ رهبری حزب سوسیالیست صربستان را برعهده داشت و بسیاری او را بانی درگیری بوسنی ـ هرزگوین (۱۹۹۲ـ۱۹۹۴) می دانند. در ۱۹۹۴، نزد مردم به میانجی صلح معروف شد و به متحدان خویش، صرب های بوسنی، فشار آورد تا شرایط صلح به مذاکره گذاشته شده را بپذیرند؛ این کار وی به انعقاد پیمان صلح دیتون برای بوسنی ـ هرزگوین در نوامبر ۱۹۹۵ کمک کرد. جامعۀ بین المللی میلوشویچ را به سبب رفتار بی رحمانۀ نیروهای صرب در کوزووو با آلبانی تباران این خطّه محکوم کرد. میلوشویچ در جریان جنگ داخلی (۱۹۹۱ـ۱۹۹۲) نفوذ چشم گیری بر ارتش فدرال یوگسلاوی، که زیر سلطۀ صرب ها بود، داشت و با این که در ظاهر منکر هر گونه قصدی برای تکه تکه کردن جمهوری نواستقلال بوسنی ـ هرزگوین بود، اما در فاصلۀ ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ همچنان از شبه نظامیان صرب این جمهوری پشتیبانی کرد. میلوشویچ در ۱۹۸۹ خودمختاری استان کوزوو را، که از ۱۹۷۴ برقرار شده بود، ملغا کرد. درگیری شدید نیروهای صرب با چریک های جدایی طلب آلبانی در کوزوو در ۱۹۹۸، به برگزاری گفت و گوهایی با نظارت غرب در رامبویه در نزدیکی پاریس در فوریۀ ۱۹۹۹ انجامید. صربستان طرح صلح مورد پذیرش جدایی طلبان را نپذیرفت و، یک ماه بعد، ناتو به بمباران نیروهای صرب پرداخت. میلوشویچ در ژوئن ۱۹۹۹ توافق نامۀ صلح ناتو را پذیرفت. در انتخابات سپتامبر ۲۰۰۰، میلوشویچ از ووییسلاو کوشتونیتسا، رهبر حزب مخالفان دموکرات صرب ، شکست خورد. با این که در آغاز از پذیرش نتیجۀ انتخابات سر باز زد، اما در برابر مبارزۀ نافرمانی مدنی، که حزب یاد شده ترتیب داده بود، در اکتبر به کناره گیری از قدرت مجبور شد. در آوریل ۲۰۰۱ دستیگر و به سوء استفاده ار قدرت، فساد، و فریب کاری متهم شد. کوشتونیتسا، رئیس جمهور جدید، حکم استرداد میلوشویچ به دیوان جنایات جنگی سازمان ملل را، که در مه ۱۹۹۹ به سبب جرائم وی در کوزوو درباره اش صادر شده بود، رد کرد. ولی زیرفشار ناتو بالاخره ناچار شد او را به دیوان لاهه تحویل دهد. محاکمه میلوشویچ در دادگاه لاهه آغاز شد و بیش از یک سال به طول انجامید که ناگهان در زندان درگذشت.
wikijoo: میلوشویچ،_اسلوبودان_(۱۹۴۱ـ_۲۰۰۶)