میلان کوندِرا ( به چکی: Milan Kundera ) ( ۱ آوریل ۱۹۲۹ – ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۳ ) نویسنده اهل جمهوری چک بود که از سال ۱۹۷۵ به فرانسه تبعید شد و در سال ۱۹۸۱ به تابعیت آن کشور درآمد. او خود را نویسنده ای فرانسوی می دانست و پس از نوشتن جاودانگی به زبان چکی در دهه ۱۹۹۰ ( میلادی ) کوشش و دقت می کرد تا واسطه مترجم را حذف کند و مستقیماً به فرانسه بنویسد. یکی از معروفترین آثار کوندرا سَبُکیِ تحمل ناپذیر هستی است.
... [مشاهده متن کامل]
پیش از انقلاب مخملی در چکسلواکی ۱۹۸۹، حکومت کمونیستی کتاب های وی را در چک ممنوع کرد. او کمتر با رسانه ها گفتگو می کرد. میلان کوندرا چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات بوده است. تابعیت چک میلان کوندرا پس ۴۰ سال به او بازگردانده شد.
خانوادهٔ میلان کوندِرا از طبقهٔ اجتماعی متوسط و با فرهنگ بالایی بودند. پدرش، لودویک کوندرا، نوازنده پیانو و شاگرد لئوش یاناچک بود و بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۱ ریاست آکادمی موسیقی برنو را برعهده داشت. علاقه کوندرا به موسیقی در بسیاری از آثار او به ویژه رمان شوخی پیداست. میلان شعرگویی را از ۱۴ سالگی آغاز کرد و در ۱۸ سالگی پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۷ به اتحادیه جوانان حزب کمونیست چکسلواکی پیوست. در سال ۱۹۴۸ تحصیل خود را در رشتهٔ ادبیات و زیبایی شناسی در دانشگاه کارلف ( دانشگاه چارلز ) در شهر پراگ آغاز کرد. ولی خیلی زود خود را به دانشکده فیلم منتقل کرد. به دنبال انتقادهایش از حکومت، در سال ۱۹۵۰ برای نخستین بار از حزب کمونیست چکسلواکی اخراج شد و تا سال ۱۹۵۶ اجازهٔ پیوستن دوبار به حزب را پیدا نکرد. نخستین مجموعه شعر او با نام انسان؛ بوستان پهناور ( یا انسان؛ بوستانی عظیم ) که خوش بینی موجود و ادبیات دولتی را مورد انتقاد قرار می داد در ۱۹۵۳ چاپ شد. در ۱۹۵۵ شعر بلند او به نام ماه می گذشته ( پیشکش به ژولیوس فوچیک ) و بلافاصله پس از آن دومین و آخرین مجموعه شعر او با نام تک گویی که در آن رفتارها و کردارهای انسانی و روابط عاشقانه بی پرده بازنمایی می شدند در ۱۹۵۷ منتشر شدند.
او در سال ۱۹۶۰ گزیده اشعار گیوم آپولینر و تحلیلی از آن ها را چاپ کرد و در همین سال آموزش ادبیات در دانشکده سینما به عهده او گذاشته شد. نخستین نمایشنامهٔ او با نام مالکان کلیدها که به دوران ترس و خشونت هنگام استیلای آلمان می پرداخت یک سال بعد به چاپ رسید.
... [مشاهده متن کامل]
پیش از انقلاب مخملی در چکسلواکی ۱۹۸۹، حکومت کمونیستی کتاب های وی را در چک ممنوع کرد. او کمتر با رسانه ها گفتگو می کرد. میلان کوندرا چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات بوده است. تابعیت چک میلان کوندرا پس ۴۰ سال به او بازگردانده شد.
خانوادهٔ میلان کوندِرا از طبقهٔ اجتماعی متوسط و با فرهنگ بالایی بودند. پدرش، لودویک کوندرا، نوازنده پیانو و شاگرد لئوش یاناچک بود و بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۱ ریاست آکادمی موسیقی برنو را برعهده داشت. علاقه کوندرا به موسیقی در بسیاری از آثار او به ویژه رمان شوخی پیداست. میلان شعرگویی را از ۱۴ سالگی آغاز کرد و در ۱۸ سالگی پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۷ به اتحادیه جوانان حزب کمونیست چکسلواکی پیوست. در سال ۱۹۴۸ تحصیل خود را در رشتهٔ ادبیات و زیبایی شناسی در دانشگاه کارلف ( دانشگاه چارلز ) در شهر پراگ آغاز کرد. ولی خیلی زود خود را به دانشکده فیلم منتقل کرد. به دنبال انتقادهایش از حکومت، در سال ۱۹۵۰ برای نخستین بار از حزب کمونیست چکسلواکی اخراج شد و تا سال ۱۹۵۶ اجازهٔ پیوستن دوبار به حزب را پیدا نکرد. نخستین مجموعه شعر او با نام انسان؛ بوستان پهناور ( یا انسان؛ بوستانی عظیم ) که خوش بینی موجود و ادبیات دولتی را مورد انتقاد قرار می داد در ۱۹۵۳ چاپ شد. در ۱۹۵۵ شعر بلند او به نام ماه می گذشته ( پیشکش به ژولیوس فوچیک ) و بلافاصله پس از آن دومین و آخرین مجموعه شعر او با نام تک گویی که در آن رفتارها و کردارهای انسانی و روابط عاشقانه بی پرده بازنمایی می شدند در ۱۹۵۷ منتشر شدند.
او در سال ۱۹۶۰ گزیده اشعار گیوم آپولینر و تحلیلی از آن ها را چاپ کرد و در همین سال آموزش ادبیات در دانشکده سینما به عهده او گذاشته شد. نخستین نمایشنامهٔ او با نام مالکان کلیدها که به دوران ترس و خشونت هنگام استیلای آلمان می پرداخت یک سال بعد به چاپ رسید.
هیچ وسیله یی برای تشخیص تصمیم درست وجود ندارد زیرا هیچ مقایسه یی امکان پذیر نیست در زندگی با همه چیز برای اولین بار برخورد می کنیم، مانند هنر پیشه یی که بدون تمرین وارد صحنه می شود.
از کتاب 📕 بار هستی
#میلان_کوندرا
از کتاب 📕 بار هستی
#میلان_کوندرا