میغی

لغت نامه دهخدا

میغی. [ ] ( اِخ ) عبدالکریم بن محمدبن موسی بخاری میغی ، مکنی به ابومحمد فقیه حنفی ، امامی زاهدو پرهیزگار و در عصر خود در سمرقند مفتی بی نظیری بود. وی از عبداﷲبن محمدبن یعقوب بخاری و محمدبن عمران بخاری روایت کرد و ابوسعد ادریسی از او روایت دارد.مرگ وی به سال 378 هَ. ق. بود. ( از لباب الانساب ).

فرهنگ فارسی

عبدالکریم بن محمد بن موسی بخاری میغی مکنی به ابو محمد فقیه حنفی امامی زاهد و پرهیزگار و در عصر خود در سمرقند مفتی بی نظیری بود

مترادف ها

nebular (صفت)
مبهم، سحابی، میغی

پیشنهاد کاربران

بپرس