میعان

از آغوش گرم دریا
آب، بید آر شد از خواب
مسیر سفر هموار
سِیر و سفر آغاز شد
آب، پَخش و بُخار شد
بُخاری پُخته، از دل دریا
به قلب آسمان،
به هر سویی پراکنده
و در پرواز
بخار، رو به آسمان
با زبان بی زبان
با زبان زیبنده و زاینده؛
خبرهای خوب هست در جریان
آسمان، خوشحال و شاد خندان،
خوش خبر باشی گویان،
آغوشش باز
آغوشش، آغشته
به کوشش اَبرِ پَخشِ بخار.
آغوشش، آغشته به ابرهای پُر بار
فرشته ی سپید صبح صبا
با نسیمِ سردِ صبحگاهی
دست در دستِ اَبرِ بخار،
در اوج آسمان در پرواز
ابر و باد، به سمت سینه یِ سرد
به سمت ستیغ سرسپید کوهستان
ابر و باد به گِرد کوهستان چرخیدند
ابر و باد از سرما به خود لرزیدند
صاعقه، صاعق!
در اقصی نقاط
با رگباری از قُررر و تَرَقْ
از چشم پر نور خدا
از لب بَرّاق و خندان خدا
برق و رعدی
انداخت
قطراتی مَیَعان شد
از دل ابر لغزیدند
اشک شوق خدا
اشک ذوق خدا
اشک عشق و غلطان خدا
از گونه ی نرم و لطیف
از دل ابر اُفتان شد
کوه با دامن مَخْمل،
با گل های رنگارنگ،
آراسته
از برای استقبالِ قطرات،
قطراتِ حاصل از مَیَعان،
دامنش پهن و گسترده
در دامن سبز کوهستان،
قطره ها باریدند
در لابلای سنگ ها
در دل صخره،
از سُخَن سخاوتمند صخره
سخت رَهی پر از سنگ های سخت
چشمه ها جوشیدند
از ترکیب و متارکه ی قَطرات،
در دامنِ پاک کوه ایستان
از سختی و سخاوت صخره
رود و آبشارها در جریان
ماهی ها،
گل ها و گیاهان،
و درختان، آهوها
گنجشک و کبوتر ،
کبک و بلدرچین،
طیهوها
روی شاخه،
دسته دسته از طوطی ها
دسته ای از لک لک،
دسته دسته بَبیلَک ها
دسته دسته پرستوها
در اوج آسمان در پرواز
در کنار برکه، سنجاقک،
قناری و مرغ و قَرقاوُل،
موش و خرگوش ها
لانه ها پر از جوجه،
همه جا شادی
کودکان به دنبال پروانه،
همه در بازی
همه جا آوازِ پرنده،
همه جا در پرواز
نوش می کردند از گل ها،
زنبور و پروانه
شهد شیرینی از نِگارِ
خوش نقش و نگارِ گل
از گونه ی گلگونه ی شبنم
از جاری شدن اشک ذوق
از چشم تر و عاشق بلبل
از چهچه زیبا و ترانه ی لبالب بلبل
از زلالی و آرامش شبنم
از تَرَنُّم غنچه
از شکفتن غنچه
از لبخند زیبای شکوفه
از باران، از برق لَبِ گلبرگ،
از طَراوت و لطافت گل های مُعَطَّر
از جوشش و از جنبیدن
از تیز پروازی زنبور
به گِرد گل های مُعَطَّر
از بوسه ی مستانه ی زنبور
بَر گونه ی تر و گلهای خوش عطر و معطر
از نگاه پُر شرم پروانه
از پرواز با وقار پروانه
از تلاش بی وقفه
از پرکاری مورچه
همه جا زیبا
همه جا پاکیزه
همه جا تر و تازه
قطره ای که از دل ابر می بارد
به دشت و دامن، زندگی می بخشد
از دل دریا
تا به دامن سرسبز کوهستان
تا به جاری شدن و شرشر ناودان
تا به قلب تپنده ی جنگل
تا به هر سر و سامان،
مَیَعان چرخه ای بی پایان
از خورشید به دریا
از دریا به آسمان
از آب به بخار
از بخار به مایع،
از مایع به دل و جان
مَیَعان بخشی از فرآیند تَقطیر است
از جانب حق، این همان تقدیر است
از مُنعِم صاحب نِعَم
از ماء مُعین، از مَیَعان،
از فرآیند تقطیر
پر از نعمت های فراوان
از کجا و تا کجا،
کس نداند جز خدا،
گردش این چرخ گردون، این سپهر تیزرو
از کجای این چرخه، ازل؟
تا کجای این چرخه، ابد؟
و در آخر خدا خندید
جواب داد با نورهایی از کمانی رنگارنگ
بدینصورت،
خدا نقش انداخت
از کمانی آرش،
کمانی با پرتابِ نورهای رنگارنگ
نورها روان بودند،
مثال تیری که
از کمان رها بودند
رفتند و رفتند
تا مُنتهای بی انتها
تا بی نهایت
تا بدانجا که در ذهن نمی گنجد
بدینصورت خدا فرمود؛
مانند شکستی که پل پیروزی است
آغازیست به هر پایان
برو خوش باش،
تابدانجا که من هستم،
تو هم هستی
تا بدانجا که تو هستی
منم هستم
زیراکه
تو هرکجا هستی
من در کنارت هستم
پس برو خوش باش
عشق من
زیرا که
من برای تو هستم
و
تو هم برای من هستی

🟢 ژالش، ژالیدن، ژالاندن؛
گرچه واژه ی تازیِ میعان در اصل و بنیاد، تنها به چم [مایع شدن] است که بجز دگرش از گاز به مایع، خواه ناخواه دگرشِ [از جامد به مایع] ( گداختن ) را نیز در برخواهد گرفت و چم و معنای دگرش[از گاز به مایع] برای این واژه قراردادی است لیک بنواژی مانند ژالش و ژالیدن، چم و معنای [از گاز به مایع دگردیس شدن] را به دقت و باریک بینی نشان خواهد داد.