( میضاً بیضاً ) میضاً بیضاً. [ ضَن ْ ضَن ْ ] ( ع اِ مرکب ، از اتباع ). ما علمک اهلک الا میضاً بیضاً؛ یعنی نیاموختند ترا کسان تو جز آنکه چون کسی از تو سؤال کند از دهان آوازی برآری و جواب صحیح از لا و نعم نگویی. ( از ناظم الاطباء ). || آوندی به شکل کدو. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
ما علمک اهلک الا میضا بیضا یعنی نیاموختند ترا کسان تو جز آنکه چون کسی از تو سوال کند از دهان آوازی بر آری و جواب صحیح از لا و نعم نگویی
