میشیما یوکیو

میشیما یوکیو در سال ۱۹۴۹ با کتاب اعترافات یک نقاب پا به عرصه ادبی ژاپن گذاشت. در ادامه با نوشتن انبوهی داستان عامه پسند و همچنین ادبیات فاخر و ده ها نمایشنامه نو ( تئاتر سنتی ژاپن ) برای خود در طبقه فرهیخته ژاپن جایی پیدا کرد. او به شدت تحت تاثیر فلسفه و فرهنگ اروپایی از جمله فریدریش نیچه و آثار رمانتیک متاخر بود.
از آثار مهم او می توان به چهارگانه دریای حاصل خیزی اشاره کرد؛ که به مسئله تناسخ در چند نسل می پردازد. همچنین رمان معبد طلایی از دیگر آثار شاخص او به شمار می رود. رمان کوتاه آوای امواج نوشته میشیما نیز داستانی عاشقانه است که موفق به دریافت جایزه شینچوشا شد. نمایشنامهٔ بانو آئویی میشیما را بهرام بیضایی در تهران به نمایش درآورده است.
میشیما یوکیو در صبح آخرین روز زندگی خود آخرین کتاب از چهارگانه اش به نام دریای حاصلخیزی را برای ناشر پست کرد.
در دهه ۱۹۶۰ فاز سیاسی زندگی میشیما آغاز شد. یوکیو میشیما در ۱۹۶۷ در نیروی زمینی دفاع از خود ژاپن نام نویسی کرد و آموزش های اولیه نظامی را دید. سال بعد، او تاتنوکای ( Tatenokai به معنی انجمن سپر ) را بنیان نهاد که گروهی شبه نظامی از دانشجویان جوانی بود که به فراگیری هنرهای رزمی و تمرینات سخت بدنی می پرداختند و سوگند دفاع از امپراتور ژاپن را خورده بودند.
در ۲۵ نوامبر ۱۹۷۰ او و چهار نفر از اعضای تاتنوکای با دست آویز کردن موضوعی، از فرماندهی نیروهای دفاع از خود ژاپن در منطقه ایچیگایای شهر توکیو بازدید کردند. آن ها در دفتر فرمانده سنگربندی کرده و او را به صندلی بستند و اطلاعیه و نیز خواسته های خود را که از قبل بر پرچمی آماده کرده بودند برافراشتند. او مخالف قانون اساسی و همچنین دولتی بود که از طرف امریکا حمایت می شد.