میشنه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) معلم جهودان باشد. ( لغت فرس اسدی ). میشته. رجوع به میشته شود : دیدم بت ماه روی رعنایک راسرمست به پیش میشنه بنشسته.؟ ( از فرهنگ رشیدی ).ظاهراً این نام مصحف «مِشنا» است که کتابی است یهودان را و آن در عربی دخیل است. ( از اقرب الموارد ).