میشل مایور

میشل مایور ( متولد ۱۲ ژانویه ۱۹۴۲، لوزان ) یک اخترشناس سوئیسی و استاد برجسته دانشگاه نجوم دانشگاه ژنو است. او به طور رسمی در سال ۲۰۰۷ بازنشسته شد، اما همچنان به عنوان یک محقق در رصدخانه ژنو فعال است. او برنده جایزه بین المللی ویکتور امبارسومیان ۲۰۱۰[ ۱] و برنده جایزهٔ کیوتو ۲۰۱۵ و جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۹ است.
وی همراه با Didier Queloz در سال ۱۹۹۵ سیارهٔ فراخورشیدی 51 Pegasi b، اولین سیارهٔ فراخورشیدی در اطراف یک ستاره خورشید مانند ( رشتهٔ اصلی ) ، 51 Pegasi را کشف کرد. [ ۲] وی برای این کشف موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۹ گردید.
پس از کسب مدرک کارشناسی ارشد در فیزیک در دانشگاه لوزان در سال ۱۹۶۶ در سال ۱۹۷۱ دکترای خود را در نجوم در رصدخانه ژنو دریافت کرد. [ نیازمند منبع] پایان نامه او شامل «مقاله در خواص سینماتیک ستاره در مجاورت خورشید: رابطه احتمالی با ساختار مارپیچی کهکشانی». [ نیازمند منبع]
او به طور مختصر در مؤسسه نجوم دانشگاه کمبریج مطالعه کرده و فرصت های مطالعاتی را در رصدخانهٔ جنوبی اروپا ( ESO ) در شیلی و در مؤسسه نجوم دانشگاه هاوایی گذرانده است. [ نیازمند منبع]
از سال ۱۹۷۱ تا ۸۴، مایور به عنوان یک پژوهشگر در رصدخانه ژنو مشغول به کار بوده است که پس از مدتی به بخش نجوم دانشگاه ژنو تبدیل شد. او در سال ۱۹۸۴ پروفسور دانشگاه شد. در سال ۱۹۸۸، دانشگاه او را پروفسور کامل ( استاد تمام ) دانست، موقعیتی که او تا زمان بازنشستگی اش در سال ۲۰۰۷ در اختیار داشت. مایور از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ مدیر رصدخانه ژنو بود. او از سال ۲۰۰۷ از دانشگاه ژنو به صورت رسمی بازشنسته شده است ولی کماکان به صورت افتخاری سالانه در تعدادی از کنفرانس ها و همایش های مرتبط با موضوع نجوم و سیارات فراخورشیدی شرکت می کند.
علایق پژوهشی مایور عبارتند از سیارات فراخورشیدی ( که همچنین به عنوان غیرخورشیدی شناخته می شود ) ، ابزار دقیق در نجوم رصدی، خواص آماری ستاره های دوگانه، دینامیک خوشه های کروی، ساختار و سینماتیک کهکشانی.
پایان نامه دکترای خود را در دانشگاه ژنو به جستجوی شواهد ساختار مارپیچی در کهکشان راه شیری در توزیع سرعت ستارگان نزدیک خورشید اختصاص داده شد. داده های کینماتیک در آن زمان کمیاب بود و به ویژه دستیابی به " سرعت شعاعی " ستاره ها یک روند طولانی و پیچیده بود. پس از اتمام پایان نامه، مایور تصمیم گرفت تا یک طیف سنج ویژه، CORAVEL، برای اندازه گیری سرعت شعاعی ستاره ای ایجاد کند. وی گفت: "این شروع علاقه من به سینماتیک ستارگان بود، " طبق اطلاعات موجود در برنامه درسی وی، [ نیازمند منبع]