میش مرغ

/miSmorq/

لغت نامه دهخدا

میش مرغ. [ م ُ ] ( اِ مرکب ) پرنده ای آبی و کبودرنگ که آن را خرچال نیز گویند. ( از برهان ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). مرغی است آبی رنگ و آن بزرگتر از بوقلمون است و در اطراف کرمانشاهان بسیار است و آن را شکارچیان صید کنند. خرچال.توقدری. هوبره. حباری [ ح ُ را ]. دقداق. تله. این مرغ را در کرمان تِلَّه نامند. ( از یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

(اسم ) هوبره:[ شکارهای این صحرا ( نزدیک قریه حسام آباد راه کنگاور به کرمانشاه ) خرگوش است ...درنای زیاد میش مرغ که توی تخلی میگویند.]

پیشنهاد کاربران

میش مرغ ؛ خرچال. رجوع به میش مرغ. در ردیف خود شود.

بپرس