میسیسیپی لعنتی ( به انگلیسی: Mississippi Goddam ) ترانه ای است که نینا سیمون، خواننده و پیانیست آمریکایی، نوشته و اجرا کرده است. او بعدها این آهنگ را «اولین ترانه حقوق مدنی» خود خواند. این ترانه در سال ۱۹۶۴ به همراه ترانه های سه کنسرت دیگر که در اوایل همین سال در تالار کارنگی برگزار شده بود در آلبومی به نام کنسرت نینا سیمون منتشر شد. این آلبوم اولین اثری بود که از سوی ناشر هلندی فیلیپز رکوردز منتشر شد و نشاندهنده پررنگ شدن گرایش های سیاسی سیمون در این دوره از فعالیت هنری اش است.
... [مشاهده متن کامل]
سیمون «میسیسیپی لعنتی» را در کمتر از یک ساعت ساخت. این ترانه به همراه ترانه های «هیچی ندارم، زندگی دارم»، «چهار زن» و «جوان، بااستعداد و سیاه بودن» از مشهورترین آهنگ های اعتراضی و ساخته های او است. در سال ۲۰۱۹، «میسیسیپی لعنتی» به دلیل «اهمیت فرهنگی، تاریخی یا زیبایی شناختی» از سوی کتابخانه کنگره برای حفظ و نگهداری در فهرست ملی ضبط اصوات انتخاب شد.
این ترانه پاسخ سیمون به قتل امت تیل و مدگار اورز در میسیسیپی با انگیزه نژادی و بمب گذاری در کلیسای باپتیست در خیابان شانزدهم در بیرمنگام، آلاباما است که به کشته شدن چهار کودک سیاه پوست انجامید. در نسخه ضبط شده، سیمون به طعنه می گوید این ترانه «یک نمایش موزیکال است، اما نمایشنامه اش هنوز نوشته نشده». به واقع هم آهنگ شروع شاد و شنگولی دارد انگار متعلق به یک نمایش موزیکال باشد اما به سرعت سمت و سوی سیاسی ترانه آشکار می شود: «آلاباما حالم را گرفت، تنسی خواب از چشمم پراند، و همه می دانند در میسیسیپی لعنتی چه خبر است. » در این ترانه آمده است: «هنوز هم می گویند «آسه برو آسه بیا». . . وقتی دست دست می کنید، فاجعه بزرگتری به بار می آید. چرا نمی بینید؟ چرا حس نمی کنید؟ نمی دانم، نمی دانم. نمی خواهد کنار من زندگی کنید، فقط برابری مرا به من بدهید!»
سیمون ابتدا این آهنگ را در کلوپ شبانه ویلج گیت در دهکده گرینیچ اجرا کرد. اندکی پس از آن در مارس ۱۹۶۴ در تالار کارنگی، در مقابل تماشاگرانی که عمدتاً سفیدپوست بودند، آن را روی صحنه برد. نسخه ضبط شده در تالار کارنگی به صورت تک آهنگ منتشر شد و طی جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا به سرود جنبش تبدیل شد. «میسیسیپی لعنتی» در چندین ایالت جنوبی ممنوع شد. ناشر برای معرفی این تک آهنگ، چندین نسخه از آن را به رایگان برای ایستگاه های رادیویی مختلف در سراسر کشور ارسال کرد اما صفحه ها را به دو نیم شکستند و پس فرستادند.
... [مشاهده متن کامل]
سیمون «میسیسیپی لعنتی» را در کمتر از یک ساعت ساخت. این ترانه به همراه ترانه های «هیچی ندارم، زندگی دارم»، «چهار زن» و «جوان، بااستعداد و سیاه بودن» از مشهورترین آهنگ های اعتراضی و ساخته های او است. در سال ۲۰۱۹، «میسیسیپی لعنتی» به دلیل «اهمیت فرهنگی، تاریخی یا زیبایی شناختی» از سوی کتابخانه کنگره برای حفظ و نگهداری در فهرست ملی ضبط اصوات انتخاب شد.
این ترانه پاسخ سیمون به قتل امت تیل و مدگار اورز در میسیسیپی با انگیزه نژادی و بمب گذاری در کلیسای باپتیست در خیابان شانزدهم در بیرمنگام، آلاباما است که به کشته شدن چهار کودک سیاه پوست انجامید. در نسخه ضبط شده، سیمون به طعنه می گوید این ترانه «یک نمایش موزیکال است، اما نمایشنامه اش هنوز نوشته نشده». به واقع هم آهنگ شروع شاد و شنگولی دارد انگار متعلق به یک نمایش موزیکال باشد اما به سرعت سمت و سوی سیاسی ترانه آشکار می شود: «آلاباما حالم را گرفت، تنسی خواب از چشمم پراند، و همه می دانند در میسیسیپی لعنتی چه خبر است. » در این ترانه آمده است: «هنوز هم می گویند «آسه برو آسه بیا». . . وقتی دست دست می کنید، فاجعه بزرگتری به بار می آید. چرا نمی بینید؟ چرا حس نمی کنید؟ نمی دانم، نمی دانم. نمی خواهد کنار من زندگی کنید، فقط برابری مرا به من بدهید!»
سیمون ابتدا این آهنگ را در کلوپ شبانه ویلج گیت در دهکده گرینیچ اجرا کرد. اندکی پس از آن در مارس ۱۹۶۴ در تالار کارنگی، در مقابل تماشاگرانی که عمدتاً سفیدپوست بودند، آن را روی صحنه برد. نسخه ضبط شده در تالار کارنگی به صورت تک آهنگ منتشر شد و طی جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا به سرود جنبش تبدیل شد. «میسیسیپی لعنتی» در چندین ایالت جنوبی ممنوع شد. ناشر برای معرفی این تک آهنگ، چندین نسخه از آن را به رایگان برای ایستگاه های رادیویی مختلف در سراسر کشور ارسال کرد اما صفحه ها را به دو نیم شکستند و پس فرستادند.
