میسون برایمن ( Mason Brayman ) ( زادهٔ ۲۳ مه ۱۸۱۳ – درگذشتهٔ ۲۷ فوریه ۱۸۹۵ ) ، وکیل، روزنامه نگار و افسر نظامی آمریکایی بود. او در جریان خدمت خود با ارتش ائتلاف در دوران جنگ داخلی آمریکا، به رتبه سرلشکر در نیروی پیاده نظام داوطلب ۲۹مین ایالت ایلینوی رسید. بعداً او هفتمین فرماندار قلمروی آیداهو شد.
... [مشاهده متن کامل]
برایمن در۲۳ مه سال ۱۸۱۳، در بوفالو، نیویورک چشم به جهان گشود. او که با نگرش کالوینیست و نفرت از مشروب بزرگ شده بود، در سن ۱۷ سالگی نزد یک چاپخانه کارآموز شد. پنج سال بعد او سردبیر یک روزنامه محلی شد. به علاوه کار در روزنامه، حقوق خواند و در سال ۱۸۳۶، در مجتمع وکلای نیویورک پذیرفته شد.
یک سال پس از پذیرش در مجتمع، برایمن با خانمش ماری از نوادگان مستقیم راجر ویلیام ازدواج کرد که ثمره ازدواج شان دو دختر و یک پسر بود. برایمن پس از ازدواج، به سمت غرب یک سری سفر را آغاز کرد. در اوایل ۱۸۴۰، قبل از اقامت در اسپرینگفیلد، ایلینوی، به عنوان وکیل شهری در میشیگان و سردبیر روزنامه در اوهایو کار کرد.
برایمن در اسپرینگفیلد، همراه با جسی بی توماس وکالت می کرد. و برای روزنامه های شهر سرمقاله می نوشت. او علاوه بر گذراندن وقت با افرادی مانند آبراهام لینکلن و استیفن ای. داگلاس، بر انجمن انتشارات باپتیست آمریکا نظارت داشت، فعال جنبش اعتدال و رهبر کلیسای محلی باپتیست بود.
در سال ۱۸۴۴، برایمن با پذیرفتن حکمی از فرماندار توماس فورد برای تجدید نظر در قوانین ایلینوی، در سراسر ایالت شهرت یافت. دو سال بعد او به عنوان دادستان ویژه رسیدگی به حوادثی شد که در طول جنگ مورمون ایلینوی رخ داده بود. در این مقام او توافقنامه ای را طراحی کرد که به مورمون ها اجازه ترک ایلینوی را می داد.
در سال ۱۸۵۰، برایمن به کارکنان راه آهن مرکزی ایلینوی پیوست و برای به دست آوردن حق عبور برای راه آهن در حال توسعه تلاش کرد. در سال ۱۸۵۵، او موقعیت خود در ایلینوی مرکزی را فروخت و در راه آهن قاهره و فولتون مشغول به کار شد. این حرکت یک اشتباه مالی بود، زیرا راه آهن جدید در نهایت شکست خورد، در حالی که ایلینوی مرکزی رونق گرفت. در جریان سال ۱۸۵۸، برایمن برای نامزدی آبراهام لینکلن در مجلس سنای ایلینوی مبارزات انتخاباتی را انجام داد.
... [مشاهده متن کامل]
برایمن در۲۳ مه سال ۱۸۱۳، در بوفالو، نیویورک چشم به جهان گشود. او که با نگرش کالوینیست و نفرت از مشروب بزرگ شده بود، در سن ۱۷ سالگی نزد یک چاپخانه کارآموز شد. پنج سال بعد او سردبیر یک روزنامه محلی شد. به علاوه کار در روزنامه، حقوق خواند و در سال ۱۸۳۶، در مجتمع وکلای نیویورک پذیرفته شد.
یک سال پس از پذیرش در مجتمع، برایمن با خانمش ماری از نوادگان مستقیم راجر ویلیام ازدواج کرد که ثمره ازدواج شان دو دختر و یک پسر بود. برایمن پس از ازدواج، به سمت غرب یک سری سفر را آغاز کرد. در اوایل ۱۸۴۰، قبل از اقامت در اسپرینگفیلد، ایلینوی، به عنوان وکیل شهری در میشیگان و سردبیر روزنامه در اوهایو کار کرد.
برایمن در اسپرینگفیلد، همراه با جسی بی توماس وکالت می کرد. و برای روزنامه های شهر سرمقاله می نوشت. او علاوه بر گذراندن وقت با افرادی مانند آبراهام لینکلن و استیفن ای. داگلاس، بر انجمن انتشارات باپتیست آمریکا نظارت داشت، فعال جنبش اعتدال و رهبر کلیسای محلی باپتیست بود.
در سال ۱۸۴۴، برایمن با پذیرفتن حکمی از فرماندار توماس فورد برای تجدید نظر در قوانین ایلینوی، در سراسر ایالت شهرت یافت. دو سال بعد او به عنوان دادستان ویژه رسیدگی به حوادثی شد که در طول جنگ مورمون ایلینوی رخ داده بود. در این مقام او توافقنامه ای را طراحی کرد که به مورمون ها اجازه ترک ایلینوی را می داد.
در سال ۱۸۵۰، برایمن به کارکنان راه آهن مرکزی ایلینوی پیوست و برای به دست آوردن حق عبور برای راه آهن در حال توسعه تلاش کرد. در سال ۱۸۵۵، او موقعیت خود در ایلینوی مرکزی را فروخت و در راه آهن قاهره و فولتون مشغول به کار شد. این حرکت یک اشتباه مالی بود، زیرا راه آهن جدید در نهایت شکست خورد، در حالی که ایلینوی مرکزی رونق گرفت. در جریان سال ۱۸۵۸، برایمن برای نامزدی آبراهام لینکلن در مجلس سنای ایلینوی مبارزات انتخاباتی را انجام داد.
