میسا سولمنیس

میسا سولمنیس ( به لاتین: Missa solemnis ) اثری موسیقایی در رِ ماژور، اُپوس ۱۲۳، دومین مسِ لودویگ فان بتهوون، آهنگ ساز بزرگ آلمانی، که در بین سال های ۱۸۱۷ تا ۱۸۲۳ تصنیف شده است و یکی از بزرگ ترین آثار اوست. خودِ بتهوون در آخرین سال های زندگی اش این اثر را بهترین اثر موسیقایی خود می دانسته است. به اعتقاد پژوهشگران موسیقی، گرچه این اثر درمیان مردم به شهرت سمفونی ها و سونات های پیانوی او نیست، ولی بتهوون را در اوج قدرتش نمایش می دهد.
همانند بسیاری از مَس ها، میسا سولمنیسِ بتهوون در پنج موومان ساخته شده است. [ ۱]
موومان اول "Kyrie" به معنای خداوند و در لاتین Lord: نظم سه گانهٔ Kyrie اشارهٔ واضحی به تثلیث است. همان طور که دیده می شود، نمادگرایی برمبنای تثلیث، در سراسر موومان اول بسیار قوی و درگیرکننده است. Kyrie ابتدا در ر ماژور آغاز می شود. ابتدا سه مرتبه به وسیلهٔ گروه کر به نمایندگی از مردم سروده می شود و هر مرتبه به وسیلهٔ تکخوان پاسخ داده می شود که در اینجا نمایندهٔ کشیش و روحانی است. در اینجا حالتی موج وار به موسیقی داده شده که همراه با زیر و بم نوای Kyrie این موج خیز برداشته و فرومی افتد. [ ۲]
موومان دوم "Gloria" به معنای شکوه و جلال: بدیهی ترین جلوه در این موومان، رنگ آمیزی و نقاشی کلمات است. بتهوون، با استفاده از موسیقی، به کلمات حالت معناداری ورای لفظ آن بخشیده است. قسمت رسمی اجرا موسیقی را بسیار پایین آورده و قسمت ادای کلمهٔ شکوه به معنای واقعی قوی و آزاد است. [ ۳]
موومان سوم "Credo" به معنای باور دارم: این موومان بیشترین استفاده از کلمات در موسیقی به وسیلهٔ بتهوون است. در شروع آن، بتهوون نوایی ساده ولی به یادماندنی را مطرح کرده، که در فرم فوگ و به وسیلهٔ کر سروده می شود. [ ۴]
موومان چهارم "Sanctus" به معنای منزه باد: تصنیف این موومان در تُنالیتهٔ ر ماژور است که به آن شخصیتی امیدوار و خوش بین بخشیده است.
موومان پنجم "Agnus Dei" به معنای بندهٔ خداوند: تصنیف این موومان در سی ماژور و قطعه ای در ضرب آهنگ آداجیو است. این اتفاق باعث شکل گرفتن فضایی تیره در این قطعه شده است. [ ۵]