میرفَخرایی، مهشید (تهران ۱۳۲۷ش)
پژوهشگر و زبان شناس ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود گذراند و پس از دریافت لیسانس مترجمی زبان انگلیسی ، در رشتۀ فرهنگ و زبان های باستانی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. خدمات اداری را در ۱۳۴۸ش، به عنوان مترجم در سازمان زمین شناسی کشور آغاز کرد و در ۱۳۵۵ش، به فرهنگستان زبان ایران منتقل شد و سپس به عضویت هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی درآمد و در ضمن به تدریس زبان های ایرانی باستان در پژوهشگاه علوم انسانی، دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی پرداخت. بیش از ۴۰ مقالۀ تحقیقی از او به چاپ رسیده است. از ترجمه های اوست: فرهنگ کوچک زبان پهلوی (۱۳۷۳ش)؛ هفت های اوستا. از تألیفات اوست: آفرینش در ادیان؛ فرشتۀ نور، مانی و آموزه های او؛ بغان یسن (۱۳۸۲ق).
پژوهشگر و زبان شناس ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود گذراند و پس از دریافت لیسانس مترجمی زبان انگلیسی ، در رشتۀ فرهنگ و زبان های باستانی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. خدمات اداری را در ۱۳۴۸ش، به عنوان مترجم در سازمان زمین شناسی کشور آغاز کرد و در ۱۳۵۵ش، به فرهنگستان زبان ایران منتقل شد و سپس به عضویت هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی درآمد و در ضمن به تدریس زبان های ایرانی باستان در پژوهشگاه علوم انسانی، دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی پرداخت. بیش از ۴۰ مقالۀ تحقیقی از او به چاپ رسیده است. از ترجمه های اوست: فرهنگ کوچک زبان پهلوی (۱۳۷۳ش)؛ هفت های اوستا. از تألیفات اوست: آفرینش در ادیان؛ فرشتۀ نور، مانی و آموزه های او؛ بغان یسن (۱۳۸۲ق).
wikijoo: میرفخرایی،_مهشید_(تهران_۱۳۲۷ش)