میرفَخرایی، مجدالدّین (رشت ۱۲۸۸ـ لندن ۱۳۵۱ش)
میرفَخرایی، مجدالدّین
(نام مستعار: گلچین گیلانی) شاعر ایرانی. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش و دورۀ متوسطه را در مدرسه های سیروس و دارالفنون تهران به پایان برد. در دانشسرای عالی، زبان و ادبیات فرانسوی و علوم تربیتی خواند. پس از رفتن به اروپا رشتۀ تحصیلی اش را تغییر داد. پزشک متخصص بیماری های گرمسیری، و مشاور پزشکی سفارت ایران در لندن شد. با شعر «باران» به شهرت رسید. یکی از پیش آهنگان شعر نو در ایران است. نهفته (لندن، ۱۹۴۸)، مهر و کین (تهران، بی تا)، گلی برای تو (تهران، ۱۳۴۸) و دیوان باران (تهران، ۱۳۷۸) از این گویندۀ تأثیرگذار دهه های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ نشر یافته است. رومانتیسیسم ساده و بی پیرایۀ شعرهای وی در مجموعۀ مکتب سخن، به سرپرستی پرویز ناتل خانلری، قرار می گیرد. او پس از خروج از ایران در ۱۳۱۲ هیچ گاه به ایران بازنگشت و بیشتر در لندن زیست. جزییات شرح حال وی در کتاب با ترانۀ باران (کامیار عابدی، تهران، ۱۳۷۹) آمده است.
میرفَخرایی، مجدالدّین
(نام مستعار: گلچین گیلانی) شاعر ایرانی. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش و دورۀ متوسطه را در مدرسه های سیروس و دارالفنون تهران به پایان برد. در دانشسرای عالی، زبان و ادبیات فرانسوی و علوم تربیتی خواند. پس از رفتن به اروپا رشتۀ تحصیلی اش را تغییر داد. پزشک متخصص بیماری های گرمسیری، و مشاور پزشکی سفارت ایران در لندن شد. با شعر «باران» به شهرت رسید. یکی از پیش آهنگان شعر نو در ایران است. نهفته (لندن، ۱۹۴۸)، مهر و کین (تهران، بی تا)، گلی برای تو (تهران، ۱۳۴۸) و دیوان باران (تهران، ۱۳۷۸) از این گویندۀ تأثیرگذار دهه های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ نشر یافته است. رومانتیسیسم ساده و بی پیرایۀ شعرهای وی در مجموعۀ مکتب سخن، به سرپرستی پرویز ناتل خانلری، قرار می گیرد. او پس از خروج از ایران در ۱۳۱۲ هیچ گاه به ایران بازنگشت و بیشتر در لندن زیست. جزییات شرح حال وی در کتاب با ترانۀ باران (کامیار عابدی، تهران، ۱۳۷۹) آمده است.