میرزای شیرازی محمدحسن بن محمود

[ویکی نور] میرزا محمدحسنحسینی، فرزند سید محمود، معروف به میرزای شیرازی و امام مجدد شیرازی، در روز پانزدهم 1230 هجری در شیراز متولد شد.
محمدحسندر دوران طفولیت پدر خویش را از دست داد و دایی اش سید میرزا حسین موسوی معروف به مجد الأشراف عهده دار سرپرستی او گردید. از عبارات مکتوبی که از مجد الأشراف بجای مانده معلوم می شود که «میرزا محمدحسن» زمانی که فقط 4 سال از عمرش می گذشته شروع به تحصیل نموده است و ظرف مدت دو سال از قرائت و کتابت فارسی فارغ شده و شروع به آموزش علوم عربی نموده است.
میرزا در 8 سالگی مقدمات را به پایان برد و به سفارش مجد الأشراف، نزد بزرگترین خطیب شیراز بنام میرزا ابراهیم به خواندن و حفظ کتاب ابواب الجنان قزوینی مشغول گشت. میرزا پس از آن به خواندن کتب متعارف فقه و اصول اشتغال ورزید. در 12 سالگی در درس شرح لمعۀ مرحوم شیخ محمدتقی شرکت می جست. و در پانزده سالگی به تدریس لمعه پرداخت.
میرزا بنا به توصیۀ استاد، در 17 صفر المظفر 1248 به اصفهان شتافت و در مدرسۀ صدر حجره ای گرفت.
اولین استاد میرزا در اصفهان شیخ محمدتقی صاحب حاشیه بود. بعد از فوت شیخ محمدتقی، میرزا به محضر درس سید محقق میر سید حسن بیدآبادی، معروف به مدرس حاضر شد و قبل از 20 سالگی به کسب اجازه از او نائل آمد.
میرزا، علاوه بر درس سید حسن، نزد علامه حاج محمد ابراهیم کلباسی (کرباسی) نیز به کسب علوم می پرداخت.