میرزا محمود خان بروجردی ( زاده ۱۲۳۵ در شهر بروجرد – درگذشته ۱۲۸۲ در رشت ) ملقب به «حکیم الملک» پزشک ایرانی دربار مظفرالدین شاه بود.
میرزا محمودخان پسر میرزاعلی نقی حکیم باشی پسر میرزا حسن حکیم باشی اصفهانی در سال ۱۲۳۵ خورشیدی در شهر بروجرد به دنیا آمد. او عموی ابراهیم حکیمی می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
محمود خان بروجردی در سال ۱۲۵۴ ه. خ وارد مدرسهٔ دولتی دارالسلطنهٔ تبریز شد و مبانی ریاضی و طبیعی را آموخت و با گذراندن امتحانات مربوطه استعداد خود را نشان داد و در پی این موفقیت به دارالخلافه فرا خوانده شد. وی سپس، با حمایت دارالخلافهٔ تبریز در مدرسهٔ دارالفنون تهران، شش سال با جدیت و ممارست، علوم ریاضی و جغرافی و زبان فرانسه و طبیعیات و در پی آن طب و جراحی را فرا گرفت و به دارالخلافهٔ تبریز بازگشت.
محمود خان بروجردی طبابت را در مدرسهٔ دارالفنون تهران نزد دکتر تولوزان فرانسوی فراگرفت و دستیار دکتر محمد، فارغ التحصیل رشتهٔ طب از دانشگاه پاریس، بود. وی سپس، در سمتِ پزشک خصوصی، در زمان ولایتعهدی مظفرالدین شاه، به خدمت وی درآمد.
از یادداشت های روزانهٔ محمدحسن خان اعتمادالسلطنه برمی آید که محمودخان بروجردی حکیم الملک مستقیم یا غیرمستقیم از ژان باتیست فوریه پزشک فرانسوی ناصرالدین شاه، نیز آموخته هایی به دست آورده است.
پس از فوت میرزا ابوالحسن حکیم باشی، مظفرالدین میرزا، محمودخان بروجردی را در سال ۱۲۶۴ ه. خ جزء اطبای خود قرار داد و در ۱۲۶۵ ه. خ ملقب به مشیرالحکما کرد.
محمودخان بروجردی، لقب حکیم الملکی را در سال ۱۲۷۵ ه. خ؛ و بعد از جلوس مظفرالدین شاه قاجار، دریافت و به ریاست کل اطبای دربار ( رئیس الاطباء ) منصوب شد.
حکم او در ۱۲۷۵ ه. خ این گونه صادر شد:
«از آنجایی که ما به حکیم الملک کمال مرحمت را داریم و او هم الحق خوب مواظبت در خدمت مرجوعه به خودش دارد، لهذا نشان تمثال خودمان را به او مرحمت فرمودیم. چون حکیم الملک علاوه بر این که لیلاً و نهاراً خدمتگذار و در معالجات مخصوص وجود مبارکه همهٔ اوقات مراتب حذاقت و کمال لیاقت خود را ظاهر ساخته و از وقتی هم که وزارت کل بنایی به عهدهٔ او محول شده در انتظام و تربیت امور آن مزید صداقت و کفایت خود را ظاهر ساخته لهذا، محض ابراز و علامت عنایت خاص ملوکانه او را به اعطای یک قطعه نشان تمثال خودمان که از امتیازات عمده است، سرافراز و مفتخر فرمودیم که به استظهار تمام مشغول خدمت شود.
میرزا محمودخان پسر میرزاعلی نقی حکیم باشی پسر میرزا حسن حکیم باشی اصفهانی در سال ۱۲۳۵ خورشیدی در شهر بروجرد به دنیا آمد. او عموی ابراهیم حکیمی می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
محمود خان بروجردی در سال ۱۲۵۴ ه. خ وارد مدرسهٔ دولتی دارالسلطنهٔ تبریز شد و مبانی ریاضی و طبیعی را آموخت و با گذراندن امتحانات مربوطه استعداد خود را نشان داد و در پی این موفقیت به دارالخلافه فرا خوانده شد. وی سپس، با حمایت دارالخلافهٔ تبریز در مدرسهٔ دارالفنون تهران، شش سال با جدیت و ممارست، علوم ریاضی و جغرافی و زبان فرانسه و طبیعیات و در پی آن طب و جراحی را فرا گرفت و به دارالخلافهٔ تبریز بازگشت.
محمود خان بروجردی طبابت را در مدرسهٔ دارالفنون تهران نزد دکتر تولوزان فرانسوی فراگرفت و دستیار دکتر محمد، فارغ التحصیل رشتهٔ طب از دانشگاه پاریس، بود. وی سپس، در سمتِ پزشک خصوصی، در زمان ولایتعهدی مظفرالدین شاه، به خدمت وی درآمد.
از یادداشت های روزانهٔ محمدحسن خان اعتمادالسلطنه برمی آید که محمودخان بروجردی حکیم الملک مستقیم یا غیرمستقیم از ژان باتیست فوریه پزشک فرانسوی ناصرالدین شاه، نیز آموخته هایی به دست آورده است.
پس از فوت میرزا ابوالحسن حکیم باشی، مظفرالدین میرزا، محمودخان بروجردی را در سال ۱۲۶۴ ه. خ جزء اطبای خود قرار داد و در ۱۲۶۵ ه. خ ملقب به مشیرالحکما کرد.
محمودخان بروجردی، لقب حکیم الملکی را در سال ۱۲۷۵ ه. خ؛ و بعد از جلوس مظفرالدین شاه قاجار، دریافت و به ریاست کل اطبای دربار ( رئیس الاطباء ) منصوب شد.
حکم او در ۱۲۷۵ ه. خ این گونه صادر شد:
«از آنجایی که ما به حکیم الملک کمال مرحمت را داریم و او هم الحق خوب مواظبت در خدمت مرجوعه به خودش دارد، لهذا نشان تمثال خودمان را به او مرحمت فرمودیم. چون حکیم الملک علاوه بر این که لیلاً و نهاراً خدمتگذار و در معالجات مخصوص وجود مبارکه همهٔ اوقات مراتب حذاقت و کمال لیاقت خود را ظاهر ساخته و از وقتی هم که وزارت کل بنایی به عهدهٔ او محول شده در انتظام و تربیت امور آن مزید صداقت و کفایت خود را ظاهر ساخته لهذا، محض ابراز و علامت عنایت خاص ملوکانه او را به اعطای یک قطعه نشان تمثال خودمان که از امتیازات عمده است، سرافراز و مفتخر فرمودیم که به استظهار تمام مشغول خدمت شود.
