میرزا محمدعلی ( ۱۸۵۳–۱۹۳۷ ) یکی از پسران میرزا حسینعلی نوری ( بهاءالله ) ، بنیان گذار آیین بهائی، بود. [ ۱] بهاءالله به پسران خود لقب اغصان ( جمع کلمه غصن به معنی شاخه ) داده بود. او پسر ارشدش، عبدالبهاء، را «غصن اعظم» و محمدعلی را «غصن اکبر» نامید. [ ۲] [ ۱]
میرزا محمدعلی دومین پسری بود که از بهاءالله بر جای ماند. [ ۳] او در اولین سال تبعید پدرش در بغداد به دنیا آمد. مادر او مهدعلیا بود. [ ۳]
بهاءالله به طور رسمی و مشخص در وصیت نامه اش ( کتاب عهدی ) که به دست خط خود نوشته بود عبدالبهاء را به عنوان جانشین خود اعلام نموده و از بازماندگان خواسته بود تا پس از وی به عبدالبهاء روی بیاورند. [ ۱] این وصیت نامه اندک زمانی پس از درگذشت بهاءالله در جمع بزرگی خوانده شد. [ ۱] در این وصیت نامه همچنین ذکر شده بود که میرزا محمدعلی - پسر دوّم بهاءالله - در رتبهٔ دوم بعد از عبدالبهاء قرار دارد. [ ۱] بهاءالله، عبدالبهاء را «غصن اعظم» به معنی بزرگ ترین شاخه و محمدعلی را «غصن اکبر» به معنی شاخهٔ بزرگ تر نامید. [ ۲] [ ۱] جانشینی عبدالبهاء دور از انتظار و تعجب برانگیز نبود[ ۱] و اکثریت قریب به اتفاق بهائیان مطابق کتاب عهدی، عبدالبهاء را به عنوان مبیّن و مفسّر رسمی آثار بهاءالله، مرکز عهد و میثاق و سرمشقی از زندگی بهائی پذیرفتند. [ ۴] [ ۱]
اندکی بعد امّا، محمدعلی، برادر ناتنی عبدالبهاء، [ ۳] برخلاف این وصیت نامه عمل کرده، [ ۴] مرجعیّت عبدالبهاء را انکار کرد[ ۳] و در ابتدا به صورت پنهان و سپس آشکار به مخالفت با او پرداخت. [ ۳] [ ۱] اگرچه این مخالفت ها نتوانست در وفاداری تودهٔ بهائیان به عبدالبهاء خللی وارد کند، امّا باعث بروز مشکلات برای عبدالبهاء از جانب مقامات عثمانی شد. [ ۱] [ ۳] از جمله زیر نظر گرفتن عبدالبهاء توسط دولت عثمانی و برنامه برای تبعید او به بیایان های شمال آفریقا که مورد دوم به دلیل انقلاب ترکان جوان در سال ۱۹۰۸ که به آزادی زندانیان سیاسی دولت عثمانی انجامید اتفاق نیفتاد. [ ۱]
این مخالفت های طولانی مدّت باعث شد که عبدالبهاء توّجه بهائیان را به اصل «عهد و میثاق» جلب نماید. این اصل بیان می کند که در هر زمان، پیروی از آن مرجعی که برای ادارهٔ جامعه تعیین شده، باعث حفظ اتحاد جامعهٔ بهائی می شود. [ ۳] [ ۱] عبدالبهاء کسانی که این عهد و میثاق را زیر پا گذاشته بودند از جمله میرزا محمدعلی را «ناقض عهد و میثاق» اعلام کرد. [ ۳] [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیرزا محمدعلی دومین پسری بود که از بهاءالله بر جای ماند. [ ۳] او در اولین سال تبعید پدرش در بغداد به دنیا آمد. مادر او مهدعلیا بود. [ ۳]
بهاءالله به طور رسمی و مشخص در وصیت نامه اش ( کتاب عهدی ) که به دست خط خود نوشته بود عبدالبهاء را به عنوان جانشین خود اعلام نموده و از بازماندگان خواسته بود تا پس از وی به عبدالبهاء روی بیاورند. [ ۱] این وصیت نامه اندک زمانی پس از درگذشت بهاءالله در جمع بزرگی خوانده شد. [ ۱] در این وصیت نامه همچنین ذکر شده بود که میرزا محمدعلی - پسر دوّم بهاءالله - در رتبهٔ دوم بعد از عبدالبهاء قرار دارد. [ ۱] بهاءالله، عبدالبهاء را «غصن اعظم» به معنی بزرگ ترین شاخه و محمدعلی را «غصن اکبر» به معنی شاخهٔ بزرگ تر نامید. [ ۲] [ ۱] جانشینی عبدالبهاء دور از انتظار و تعجب برانگیز نبود[ ۱] و اکثریت قریب به اتفاق بهائیان مطابق کتاب عهدی، عبدالبهاء را به عنوان مبیّن و مفسّر رسمی آثار بهاءالله، مرکز عهد و میثاق و سرمشقی از زندگی بهائی پذیرفتند. [ ۴] [ ۱]
اندکی بعد امّا، محمدعلی، برادر ناتنی عبدالبهاء، [ ۳] برخلاف این وصیت نامه عمل کرده، [ ۴] مرجعیّت عبدالبهاء را انکار کرد[ ۳] و در ابتدا به صورت پنهان و سپس آشکار به مخالفت با او پرداخت. [ ۳] [ ۱] اگرچه این مخالفت ها نتوانست در وفاداری تودهٔ بهائیان به عبدالبهاء خللی وارد کند، امّا باعث بروز مشکلات برای عبدالبهاء از جانب مقامات عثمانی شد. [ ۱] [ ۳] از جمله زیر نظر گرفتن عبدالبهاء توسط دولت عثمانی و برنامه برای تبعید او به بیایان های شمال آفریقا که مورد دوم به دلیل انقلاب ترکان جوان در سال ۱۹۰۸ که به آزادی زندانیان سیاسی دولت عثمانی انجامید اتفاق نیفتاد. [ ۱]
این مخالفت های طولانی مدّت باعث شد که عبدالبهاء توّجه بهائیان را به اصل «عهد و میثاق» جلب نماید. این اصل بیان می کند که در هر زمان، پیروی از آن مرجعی که برای ادارهٔ جامعه تعیین شده، باعث حفظ اتحاد جامعهٔ بهائی می شود. [ ۳] [ ۱] عبدالبهاء کسانی که این عهد و میثاق را زیر پا گذاشته بودند از جمله میرزا محمدعلی را «ناقض عهد و میثاق» اعلام کرد. [ ۳] [ ۱]
wiki: میرزا محمدعلی نوری