میرزا محمد کبیر قمی

[ویکی اهل البیت] حاج میرزا محمد کبیر قمی یکی از علما و اساتید بزرگ حوزه قم در قرن چهاردهم هجری است. این فقه عالیقدر در علم اصول و تفسیر، فقه و رجال حدیث و ادبیات مهارت داشت. در سال 1290 در شهرستان قم متولد شد و پس از پیمودن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول وارد تهران شد و مدتها از محضر شیخ فضل الله نوری و آیت الله گیلانی استفاده نمود سپس عازم نجف اشرف گردید و چند سال نیز از محضر آخوند خراسانی، حاج میرزا حسین خلیلی و علامه یزدی استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه اجتهاد و استادی رسید.
آیت الله کبیر از سال 1338 قبل از ورود حاج شیخ به قم در سلک علما و مدرسین حوزه و مروجین مکتب بود دوران زعامت ایشان با عصر مرحوم حاج شیخ و آیات ثلاث مقارن و همزمان بود. آیت الله کبیر در مسجد امام حسن قم اقامه جماعت می نمود و سالها از مدرسین علمای قم در ردیف آیات و اساتید بزرگ حوزه محسوب بود. معظم له کتاب جواهر و عروة الوثقی را حاشیه نمود و رسائلی در اصول و فروع به رشته تحریر برد.
نوشته اند آن جناب به دروس فلسفه و حکمت و... اصلا علاقه نداشت و از فلسفه باقی بیزار بود! و دراین خصوص هم عقیده آقای غروی اصفهانی است، و احتمال دارد فردا از کنار قصور علامه طباطبائی با عجله و شتاب به سوی غرفه های آقای غروی ارتقا یابد! و نگاهی هم به قصر با شکوه علامه نکند!!
این آیت بزرگ و استاد عالی مقام سالها ملجأ و پناه مردم قم و علمای حوزه بود و پس از عمری تحصیل و تعلیم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمین، سرانجام در سال 1369 وفات نمود و در مقبره شیخان مدفون شد.