میرزامحمدمهدی خراسانی

[ویکی فقه] میرزامحمدمهدی خراسانی، عالم دینی، متبحر در فقه و فلسفه در قرن دوازدهم و سیزدهم است.
او را به دلیل ولادتش در اصفهان و اقامتش در مشهد ، اصفهانی و مشهدی و به سبب سیادتش موسوی نیز نامیده اند. خراسانی ملقب به شهید ــشهید ثالث یا رابع ــ است. او در ۱۱۵۲ (و به نقلی ۱۱۵۳) در خانواده ای اهل علم و تقوا متولد شد. پدرش هدایت اللّه نام داشت و در سلسله نَسَب وی، نام شاه نعمت الله ولی ، ذکر شده است
تحصیل
خراسانی پس از فراگیری مقدمات، به دانشهای عقلی و نقلی علاقه مند شد و علوم عقلی را در اصفهان از آقامحمد بیدآبادی اصفهانی و پس از آن در مشهد ریاضیات را نزد حسین عاملی مشهدی ــ امام جمعه ، حکیم و ریاضی دان ــ آموخت. سپس از مشهد عازم عتبات شد و در آن جا فقه و اصول و حدیث را از دو استاد معروف آن زمان، آقامحمدباقر بهبهانی مشهور به وحید و شیخ محمد فتّونی عاملی فراگرفت. همچنین خراسانی، نزد آخوند خواجویی (احتمالا ملااسماعیل خواجویی) و شیخ یوسف بحرانی درس خواند و از آن ها اجازه فتوا گرفت.
تدریس
وی بعد از سال ها کسب دانش، از عتبات به مشهد بازگشت و به تعلیم و تربیت شاگردان در علوم عقلی و نقلی مشغول شد. از جمله شاگردان وی سیدمحمد مهدی بحرالعلوم است که در مشهد نزد وی فلسفه خواند و گفته شده است که خراسانی به وی لقب بحرالعلوم داد. دوره شاگردی بحرالعلوم نزد میرزا محمد مهدی خراسانی قبل از سفر وی به عتبات بوده است، زیرا بعد ها هر دو شاگرد وحید بهبهانی شده اند. همچنین سید دلدار علی نقوی هندی، سیدکاظم بن سیدمحمد نعمت اللّه جزایری، سید عبدالکریم بن سیدجواد نعمت اللّه جزایری، آقااحمد بهبهانی نوه (وحید بهبهانی)، سید محمدحسن زنوزی، و نیز سه پسر خراسانی، میرزا هدایت اللّه، میرزا عبدالجواد و میرزا داوود در زمره شاگردان وی به شمار می آیند.
شهرت علمی
...