میرزامحمد استرابادی

[ویکی فقه] میرزا محمدبن علی بن ابراهیم استرآبادی، (د ۱۳ذیقعده ۱۰۲۸ق/ ۱۲ اکتبر ۱۶۱۹م)، عالم و رجالی امامی می باشد.
تفرشی نام جدش را «کیل» ضبط کرده است. از جزئیات زندگی وی اطلاعی در دست نیست.
اساتید
می دانیم که نخست در نجف می زیست و در آن جا نزد مقدس اردبیلی ، فقیه مشهور امامی و نیز ابراهیم بن علی بن عبدالعالی میسی کسب دانش کرد. پس از مرگ استادش مقدس اردبیلی (د ۹۹۳ ق) نجف را به سوی مکه ترک گفت و تا پایان عمر در مکه مجاورت گزید.عبدالله افندی علت ترک نجف را چنین نقل کرده که چون مقدس اردبیلی وی را به عنوان جانشین خویش معرفی نکرد، او آن جا را جای مناسبی برای خویش نیافت و رهسپار مکه شد. وی از محضر ابومحمد محسن بن غیاث الدین منصور نیز بهره برد.
جایگاه علمی
در علم رجال دستی چیره داشت و در این باره ۳ کتاب به رشته تحریر درآورد. به گفته محبی، وی به بسیاری فضل و دانش مشهور بوده است. مجلسی وی را به فضل و تقوا ستوده و امین استرآبادی ، پیشوای اخباریه ، بر دانش و تحقیق وی در حدیث و رجال تأکید کرده است.
شاگردان
...

[ویکی شیعه] میرزا محمد استرآبادی. ابواحمد جمال الدین بن عبدالنبی بن عبدالصانع نیشابوری اِستَرابادی (۱۱۷۸-۱۲۳۲ ق)، معروف به میرزا محمد اَخباری، فقیه، محدث و از پایه گذاران مکتب اخباری در فقه شیعه بوده است.
او با اصولیان مخالف بود و کتاب های متعددی در رد روش آنان نوشت. مخالفت ‏هایش با اصولیان و از جمله وحید بهبهانی باعث شد تا عراق را به قصد تهران ترک کند. در تهران مورد احترام و بزرگداشت فتحعلی ‏شاه قاجار قرار گرفت. نقل است در مدت اقامتش در تهران، کراماتی از خود بروز داده است و از این رو او را سید محمد صاحب کرامات می ‏خوانده‏ اند.
مخالفت ‏های علمای اصولی با او، به ویژه کتابی که کاشف الغطاء در رد اخباریه نوشت و برای شاه فرستاد، باعث شد تا شاه حمایتش را از سید محمد بردارد، لذا او تهران را به قصد کاظمین ترک کرد. علمای اصولی به این حد کفایت نکرده و حکم قتل او را نوشتند و مردم به خانه اش ریخته و وی را به قتل رساندند.