میرزاعبدالله مجتهدی تبریزی

[ویکی فقه] میرزا عبدالله مجتهدی تبریزی «عطارد» در شب ۱۷ ربیع الاول (تولد پیامبر) یا هشتم ربیع الثانی سال ۱۳۲۰ ق ( تیرماه ۱۲۸۲ ش) در نجف اشرف، چشم به جهان گشود. خاندان مجتهدی تبریزی دارای علمای مشهوری در مشروطیت، قاجار و اوایل دوران پهلوی بود. آنان در دوره های مختلف، در مجامع علمی و فرهنگی مطرح شدند و ریاست دینی و علمی تبریز را در دست گرفتند.
میرزا عبدالله مجتهدی تبریزی «عطارد» در شب ۱۷ ربیع الاول (تولد پیامبر) یا هشتم ربیع الثانی سال ۱۳۲۰ ق (تیرماه ۱۲۸۲ ش) در نجف اشرف، چشم به جهان گشود. دوران کودکی را در کوچه پس کوچه های ایام گذراند و در حدود هفت سالگی، خواندن و نوشتن را نزد پدرش آیت الله میرزا مصطفی، آموخت. دیرزمانی نگذشت که دروس مقدماتی، صرف و نحو، منطق ، کلام و فقه و اصول را نزد پدرش، عمویش آیت الله خلیل آقا و آیت الله میرزا رضی زنوزی فرا گرفت.
خاندان
خاندان مجتهدی تبریزی دارای علمای مشهوری در مشروطیت، قاجار و اوایل دوران پهلوی بود. آنان در دوره های مختلف، در مجامع علمی و فرهنگی مطرح شدند و ریاست دینی و علمی تبریز را در دست گرفتند.
جایگاه پدر
پدرش آیت الله میرزا مصطفی مجتهدی در سال ۱۲۹۵ یا ۱۲۹۷ ق در تبریز به دنیا آمد. پس از گذراندن مقدمات و فقه و اصول را نزد پدرش و دیگر بزرگان گذراند و در فنون ادبی و علوم عربی به جایگاه والایی دست یافت. سپس به همراه برادرش آیت الله میرزا خلیل آقا، برای ادامه تحصیل به نجف اشرف عزیمت نمود و از خرمن دانش بزرگانی چون ملا محمدکاظم خراسانی ، ملا فتح الله شیخ الشریعه اصفهانی ، سید محمدکاظم طباطبایی یزدی ، میرزا ابوالقاسم اردوبادی و ملا علی نهاوندی خوشه ها چید و بر اندوخته های علمی خویش افزود، سپس به وطن بازگشت. او دارای ذوق سرشار ادبی و تسلط کافی بر اوزان عروض و قافیه بود. نامه ها و مکاتبات منظوم و منثور او و ادیب بارع شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی (مسجد شاهی) و دیگران دلیل این مدعاست.
← سخنان آیت الله شبیری زنجانی
...