میرزا بابا راز شیرازی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
راز شیرازی ذهبی، ابوالقاسم
فقیه، عارف و شاعر متخلص به راز مشهور به میرزا بابا. وی در شیراز متولد شد و به اقتضای حال خانوادگی و محیط زندگی به تحصیل علوم زمان خود همت گماشت و در امور مذهبی به درجه ی اجتهاد رسید.
او از مریدان پدر خود که قطب سلسله ی ذهبیه بود، شد و پس از مرگ او به ارشاد آن سلسله پرداخت و تولیت آستانه ی شاه چراغ شیراز بدو محول گردید. وی به قصد زیارت مشهدالرضا به مشهد رفت و در مراجعت سه سال در تهران ماند از جانب ناصرالدین شاه لقب مجدالاشراقی یافت.
در سال 1286 ق، به هنگام مراجعت از تهران در مورچه خورت اصفهان وفات یافت. پیکرش را به مشهد منتقل کردند و در ایوان طلا به خاک سپردند. وی دارای تالیفات و تصانیف بسیار است از آن جمله: «آیات الولایه»؛ «اسرار التوحید والنبوه والولایه والمعاد»؛ «اسرار الولایه»؛ «انوار الشموس المطالعه» در عقاید ذهبیه؛ «اقطاب سلسله ی ذهبیه»؛ «براهین الامامه»؛ «تنبیه المرید»؛ «تباشیر الحکمه» و «مجموعه ی اشعار».