میرزا اسدالله خویی یکی از پیروان کتاب بیان بود. بعد از اعدام سید علی محمد باب در سال ۱۸۵۰، تا فاصلهٔ ۲۰ سال از مرگ باب، بیش از ۲۵ نفر ادعای من یظهره الله بودن کردند. میرزا اسدالله خویی یکی از نخستین کسانی بود که چنین ادعایی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مَن یُظهِرُهُ الله ( به معنی: کسی که خدا ظاهرش می کند ) به باور بابیان و بهائیان، فردی است که بنا به کتاب بیان فرستادهٔ خدا است و خداوند بعد از سید علی محمد باب او را به پیامبری برخواهد گزید تا راهنمای بشر و نجات گر عالم باشد. به اعتقاد بهائیان، من یظهره الله، همان بهاءالله، شارع دیانت بهائی است.
باب به کرّات در آثار خود به ظهور من یظهره الله اشاره می کند. به اعتقاد دنیس مکین پس از مرگ باب همه یا دست کم اکثر پیروانش ظهور من یظهره الله را در فاصله ای خیلی دور پیش بینی می کردند. عموماً تصور می شد ظهور من یظهره الله زودتر از دست کم ۲۰۰۰ سال از ظهور باب و قبل از مورد قبول گرفتن دین باب در بسیاری از کشورها رخ نخواهد داد. در عین حال باب گفته بود که تنها خدا زمان ظهور وی را می داند. وی همچنین گفته بود که هیچ کس نمی تواند به دروغ چنین ادعایی کند و وی ناگهان ظاهر خواهد شد. بعد از اعدام باب در سال ۱۸۵۰ تعدادی از بابیان و تا فاصله ۲۰ سال از مرگ باب بیش از ۲۵ نفر ادعای من یظهره الله ای کردند. دنیس مکین نام بیست نفر از مدعیان را ( که البته همهٔ آن ها را مدعی من یظهره اللهی نمی داند ) فهرست کرده است. میرزا اسدالله خویی دایان یکی از اولین کسانی بود که چنین ادعایی کرد و قبل از این که طرفداران قابل توجهی کسب کند در بغداد احتمالاً با توطئهٔ یحیی صبح ازل به قتل رسید. البته ازلیان بهاءالله را قاتل او دانسته اند. عزیه نوری عمهٔ عبدالبهاء در رسالهٔ تنبیه النائمین این امر را به ماجرای پیراهن عثمان تشبیه کرده است. بعدها بهاءالله در سال ۱۸۶۳ به طور خصوصی و بعدتر در سال ۱۸۶۶ ادعای من یظهری کرد.
ادوارد براون چنین نگاشته است:
تعالیم باب نیز پیشرفت های چشمگیری داشت. او اعلام کرد که صرفاً دروازه و راهی که به امام مهدی ختم می شود نیست بلکه خود امام است و این که او عملاً موعود و حقیقت آغازین است که بار دیگر برای بشر آشکار شده است و این که آنچه در ظهورهای قبلی به طور تاریک بیان شده بود و به صورت معما درآمده بود حالا او آن را به طور باز و بدون تردید بیان و اعلام می کند. در همان زمان او پایانی را برای ظهورش اعلام نمی کند و رسماً و علناً اعلام می کند که بعد از او فردی بزرگ و مهم تر برای تکمیل آنچه او شروع کرده بود ظاهر خواهد شد ( کسی که او چنین می نامد: ( من یظهره الله جلّ و عزّ ) . در کتاب های نوشته شده توسط باب، درک این موضوع شگرف است که او نگران دین خود نیست بلکه نگران درکی است که توسط پیروانش نسبت به فردی که خداوند او را ظاهر می کند، باید وجود داشته باشد. بارها و بارها، تقریباً در هر صفحه، باب از مسلمانان استدعا می کند که در ظهور بعدی آن گونه که در این ظهور رفتار کردند، عمل نکنند و به یاد داشته باشند که هیچ ظهوری آخری نیست بلکه فقط میزانی از حقیقت را بیان می کند که وضعیت پیشرفت انسان او را قادر به درک آن کرده باشد.
... [مشاهده متن کامل]
مَن یُظهِرُهُ الله ( به معنی: کسی که خدا ظاهرش می کند ) به باور بابیان و بهائیان، فردی است که بنا به کتاب بیان فرستادهٔ خدا است و خداوند بعد از سید علی محمد باب او را به پیامبری برخواهد گزید تا راهنمای بشر و نجات گر عالم باشد. به اعتقاد بهائیان، من یظهره الله، همان بهاءالله، شارع دیانت بهائی است.
باب به کرّات در آثار خود به ظهور من یظهره الله اشاره می کند. به اعتقاد دنیس مکین پس از مرگ باب همه یا دست کم اکثر پیروانش ظهور من یظهره الله را در فاصله ای خیلی دور پیش بینی می کردند. عموماً تصور می شد ظهور من یظهره الله زودتر از دست کم ۲۰۰۰ سال از ظهور باب و قبل از مورد قبول گرفتن دین باب در بسیاری از کشورها رخ نخواهد داد. در عین حال باب گفته بود که تنها خدا زمان ظهور وی را می داند. وی همچنین گفته بود که هیچ کس نمی تواند به دروغ چنین ادعایی کند و وی ناگهان ظاهر خواهد شد. بعد از اعدام باب در سال ۱۸۵۰ تعدادی از بابیان و تا فاصله ۲۰ سال از مرگ باب بیش از ۲۵ نفر ادعای من یظهره الله ای کردند. دنیس مکین نام بیست نفر از مدعیان را ( که البته همهٔ آن ها را مدعی من یظهره اللهی نمی داند ) فهرست کرده است. میرزا اسدالله خویی دایان یکی از اولین کسانی بود که چنین ادعایی کرد و قبل از این که طرفداران قابل توجهی کسب کند در بغداد احتمالاً با توطئهٔ یحیی صبح ازل به قتل رسید. البته ازلیان بهاءالله را قاتل او دانسته اند. عزیه نوری عمهٔ عبدالبهاء در رسالهٔ تنبیه النائمین این امر را به ماجرای پیراهن عثمان تشبیه کرده است. بعدها بهاءالله در سال ۱۸۶۳ به طور خصوصی و بعدتر در سال ۱۸۶۶ ادعای من یظهری کرد.
ادوارد براون چنین نگاشته است:
تعالیم باب نیز پیشرفت های چشمگیری داشت. او اعلام کرد که صرفاً دروازه و راهی که به امام مهدی ختم می شود نیست بلکه خود امام است و این که او عملاً موعود و حقیقت آغازین است که بار دیگر برای بشر آشکار شده است و این که آنچه در ظهورهای قبلی به طور تاریک بیان شده بود و به صورت معما درآمده بود حالا او آن را به طور باز و بدون تردید بیان و اعلام می کند. در همان زمان او پایانی را برای ظهورش اعلام نمی کند و رسماً و علناً اعلام می کند که بعد از او فردی بزرگ و مهم تر برای تکمیل آنچه او شروع کرده بود ظاهر خواهد شد ( کسی که او چنین می نامد: ( من یظهره الله جلّ و عزّ ) . در کتاب های نوشته شده توسط باب، درک این موضوع شگرف است که او نگران دین خود نیست بلکه نگران درکی است که توسط پیروانش نسبت به فردی که خداوند او را ظاهر می کند، باید وجود داشته باشد. بارها و بارها، تقریباً در هر صفحه، باب از مسلمانان استدعا می کند که در ظهور بعدی آن گونه که در این ظهور رفتار کردند، عمل نکنند و به یاد داشته باشند که هیچ ظهوری آخری نیست بلکه فقط میزانی از حقیقت را بیان می کند که وضعیت پیشرفت انسان او را قادر به درک آن کرده باشد.
