[ویکی اهل البیت] از علمای مجاهد ایران در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری و یکی از فقهای نامدار و برجسته ا ست
در سال 1282 هجری قمری خانه حاج میرزا محمد آقا از علمای بزرگ آذربایجان با تولد نوزادی منور گردید. پدر که خود از سادات حسینی و اهل فضل و دانش بود، نام این کودک را به یاد امام علی بن ابی طالب، ابوالحسن گذاشت و به وجودش مباهات کرد. ابوالحسن در خانه پر از مهر و صفای معنوی و دینی و در سایه لطف و محبت پدری این چنین بزرگ شد.
وی دوران نوجوانی اش را سپری ساخت و در زادگاه خویش - تبریز - وارد مدرسه دینی گردید. مدارس دینی تبریز هر چند در آن زمان چندان شکوفایی نداشت لاکن دروس دینی همچنان برپا بود و اساتید بزرگی در آن به تدریس اشتغال داشتند. اساتیدی چون، میر فتاح سرابی، و آقا میرزا محمد اصولی از جمله بزرگانی بودند که در دوران تحصیل سید ابوالحسن در این حوزه تدریس می کردند و همچنین حاج میرزا محمد آقا پدر سید ابوالحسن نیز از اساتید وقت حوزه علمیه تبریز بود.
آقا سید ابوالحسن در این حوزه علاوه بر این که از محضر بزرگانی چون حاج میر فتاح سرابی و آقا میرزا محمد اصولی بهره می برد، محضر پدر بزرگوار را نیز مغتنم می شمرد. او می گوید: دو جلد قوانین را از اول تا آخر نزد آقا میرزا مهدی اصولی خواندم.
آقا سید ابوالحسن در سال 1304 در 22 سالگی راهی حوزه علمیه نجف گردید و نزدیک 6 سال در آن حوزه اشتغال به تحصیل داشت. بزرگانی که وی محضر آنان را در حوزه نجف درک کرد و خوشه چین خرمن دانش آن بزرگواران بود، عبارتند از آیات عظام:
آیت الله سید ابوالحسن انگجی هر چند مدتی طولانی در حوزه علمیه نجف اقامت نگزید لیکن در این چند سال کوتاه توانست را طولانی اجتهاد را بپیماید و به منزلت بلند علمی نایل گردد. نویسنده کتاب علماء معاصرین می نویسد: (آیت الله انگجی) از تراز اول مجتهدین ایران و عمده مراجع احکام این زمان و مراتب اجتهادش مسلم است.
وی سپس به دقت علمی و تلاش محققانه وی اشاره می کند و می گوید: صاحب وقار و متانت و ابهت، کثیرالعلم ولی بسیار قلیل الکلام بود. کرارا حقیر مسئله مهمی می پرسیدم که شاید تفصیلی و شرحی بیان فرماید فقط به جواب مسئله اکتفا می فرمودند. حافظه عجیبی داشتند حاضرالفتوا بودند.
نویسنده رجال آذربایجان نیز به این بعد از شخصیت ایشان اشاره می کند و می نویسد: مرحوم انگجی عالم فاضل بود و در عمر خود از معاریف آذربایجان بشمار می رفت. علاوه بر فقه در علوم ادب نیز اطلاع فراوان داشت هر مشکل فقهی و ادبی را حل می کرد حاج میرزا حسن آقا مجتهد به مقام علمی اذعان داشت و مکرر این معنا را می گفت تا مراتب فضل او پوشیده نماند.
در سال 1282 هجری قمری خانه حاج میرزا محمد آقا از علمای بزرگ آذربایجان با تولد نوزادی منور گردید. پدر که خود از سادات حسینی و اهل فضل و دانش بود، نام این کودک را به یاد امام علی بن ابی طالب، ابوالحسن گذاشت و به وجودش مباهات کرد. ابوالحسن در خانه پر از مهر و صفای معنوی و دینی و در سایه لطف و محبت پدری این چنین بزرگ شد.
وی دوران نوجوانی اش را سپری ساخت و در زادگاه خویش - تبریز - وارد مدرسه دینی گردید. مدارس دینی تبریز هر چند در آن زمان چندان شکوفایی نداشت لاکن دروس دینی همچنان برپا بود و اساتید بزرگی در آن به تدریس اشتغال داشتند. اساتیدی چون، میر فتاح سرابی، و آقا میرزا محمد اصولی از جمله بزرگانی بودند که در دوران تحصیل سید ابوالحسن در این حوزه تدریس می کردند و همچنین حاج میرزا محمد آقا پدر سید ابوالحسن نیز از اساتید وقت حوزه علمیه تبریز بود.
آقا سید ابوالحسن در این حوزه علاوه بر این که از محضر بزرگانی چون حاج میر فتاح سرابی و آقا میرزا محمد اصولی بهره می برد، محضر پدر بزرگوار را نیز مغتنم می شمرد. او می گوید: دو جلد قوانین را از اول تا آخر نزد آقا میرزا مهدی اصولی خواندم.
آقا سید ابوالحسن در سال 1304 در 22 سالگی راهی حوزه علمیه نجف گردید و نزدیک 6 سال در آن حوزه اشتغال به تحصیل داشت. بزرگانی که وی محضر آنان را در حوزه نجف درک کرد و خوشه چین خرمن دانش آن بزرگواران بود، عبارتند از آیات عظام:
آیت الله سید ابوالحسن انگجی هر چند مدتی طولانی در حوزه علمیه نجف اقامت نگزید لیکن در این چند سال کوتاه توانست را طولانی اجتهاد را بپیماید و به منزلت بلند علمی نایل گردد. نویسنده کتاب علماء معاصرین می نویسد: (آیت الله انگجی) از تراز اول مجتهدین ایران و عمده مراجع احکام این زمان و مراتب اجتهادش مسلم است.
وی سپس به دقت علمی و تلاش محققانه وی اشاره می کند و می گوید: صاحب وقار و متانت و ابهت، کثیرالعلم ولی بسیار قلیل الکلام بود. کرارا حقیر مسئله مهمی می پرسیدم که شاید تفصیلی و شرحی بیان فرماید فقط به جواب مسئله اکتفا می فرمودند. حافظه عجیبی داشتند حاضرالفتوا بودند.
نویسنده رجال آذربایجان نیز به این بعد از شخصیت ایشان اشاره می کند و می نویسد: مرحوم انگجی عالم فاضل بود و در عمر خود از معاریف آذربایجان بشمار می رفت. علاوه بر فقه در علوم ادب نیز اطلاع فراوان داشت هر مشکل فقهی و ادبی را حل می کرد حاج میرزا حسن آقا مجتهد به مقام علمی اذعان داشت و مکرر این معنا را می گفت تا مراتب فضل او پوشیده نماند.
wikiahlb: میرزا_ابوالحسن_انگجی