میرجاوه

گذرگاه مرزی میرجاوه شرقی ترین دروازهٔ ورودیِ ایران و تنها مرز قانونی در جنوب شرق کشور است که رفت و آمد گردشگران خارجی و داخلی از این معبر صورت می گیرد و از طریق راه آهن، ایران را به شبه قاره هند متصل می کند. یکی از قدیمی ترین گمرکات کشور، گمرک میرجاوه با قدمتِ بیش از صد سال است که در آن صادرات و واردات صورت می گیرد.
میرجاوه گذرگاه اصلی جاده بین ایران و پاکستان است. پاسگاه مرزی پاکستان در تفتان است. میرجاوه همچنین نقطه ای است که خط راه آهن پاکستان در مسیر کویته به زاهدان از مرز عبور می کند. از زمان ساخت این خط ریلی در سال ۱۹۲۱، این خط ریلی منزوی بود و از طریق راه آهن دیگری به شبکه راه آهن ایران متصل نشده بود. در حدود سال ۲۰۰۷، اقداماتی برای پیوند دادن این خط با بقیه شبکه راه آهن ایران از طریق بم انجام شد. این امر اکنون به انجام رسیده است. از آنجایی که ابعاد ریلی راه آهن ایران و پاکستان متفاوت است، به ترتیب با اندازه استاندارد و اندازه ۵ فوت ۶ اینچ ( ۱۶۷۶ میلی متر ) در زاهدان یک ایستگاه تغییر شاسی قطار و مرکز بارگیری ساخته شده است.
گورستان هفتاد ملا و غار لادیز و باغات تمین از جاذبه های تاریخی و گردشگری منطقه میرجاوه هستند.
میرجاوه محل اسکان طوایف بلوچ، به ویژه طایفه ریگی، است. منطقه میرجاوه را نادرشاه افشار به میر بولان ریگی، یکی از اجداد طایفه ریگی، اهدا کرد. علت این اقدام نادرشاه افشار، همراهی میربولان به او در نبرد با هند خدمت کرده بود و در اصل یکی از فرماندهان نادر شاه بوده که بخاطر زیرکی خدمت بسیار به او لقب میر بولان داده شده. نام میرجاوه در زبان بلوچی به معنی «جایگاه میر» ( سکونتگاه امیر ) است و به همین موضوع تاریخی اشاره دارد.
بارزترین چشم انداز میرجاوه، رودخانه آنجاست که از کچه کوه سرچشمه می گیرد و از وسط دره ای وسیع عبور می کند. این رود در مرز مکران و کلات ( ایران و پاکستان ) تلخ آب ( تهلاپ: در زبان بلوچی ) نامیده می شود و سپس در ریگزارهای هامون ماشکید فرومی رود.