میراکل

الف - خدای حقیقی و واقعی یعنی اول، وسط، آخر، درون و بیرون همه چیز و همه کس یا بطور عام تر یعنی ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی یعنی محتوا و محیط هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار که هیچ موجود و هیچ چیز دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از این نوع خدا نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد. موجود بودن یا وجود داشتن این نوع خدا از طرف انسان هرگز به هیچ نوع اثباتی هیچگونه نیازی نداشته و ندارد و نخواهد داشت بلکه خود انسان همیشه نیازمند شناخت این نوع خدا بوده و هست و خواهد بود.
ب - خدای لفظی، کلمه ای، واژه ای، مقوله ای، مفهومی و ایده ای با نام های گوناگون در زبان های مختلف بشری که فقط در زبان و خط و فهم و عقل ناقص و محدود انسانی از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد و درست به همین علت و دلیل کلیه سعی ها و کوشش های برهانی و استدلالی انسان در اثبات وجود این نوع خدا در اعصار گذشته و حال و آینده همیشه با شکست مواجه بوده و هست و خواهد بود.
نه تنها باور مندان به معجزه بودن قرآن بلکه کلیه ی رهبران، پیشوایان و مراجع تقلید پیرو کلیه ی آیین ها و ادیان و مذاهب منجمله سرکردگان پیروان آئین آتئیسم و مذهب کمونیسم اگر توانستند یک آیه ای بر تر از این آیه بیاورند، آنگاه نه فقط به خال ها ی هندویشان بلکه به جمیع خاله ها و عمه ها و دائی ها و عمو هایشان بخشیم اورشلیم و مکّه و واتیکان و آکور وات و جمیع آتشکده ها و تمپل ها و معابد و اهرام ثلاثه ی مصر را.
هوالاول و الآخر، هو الظاهر و الباطن معجزه آسای قرآنی نمی تواند حقیقت داشته باشد. چرا نمیتواند؟!.
زیرا هو از دو حرف ساخته شده و فقط در زبان و خط انسان از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها از هیچ نوع و هیچگونه موجودیت دیگری چه شهودی و چه غیبی برخوردار نمی باشد. لذا نه میتواند اول باشد و نه آخر و نه ظاهر و نه باطن هیچ چیزی و هیچ کسی.
اما ربُّ العالمین، پروردگار، آفریدگار، خالق سماوات و الارض سبع و ما فی ما بینهما یعنی آفریننده ی آسمان ها و زمین های هفتگانه و هرآنچه که بین آنهاست و آنهم در محتوای هرکدام از گیتی ها، کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار بطور مطلق یکسان و برابر و یا آفریدگار کائنات هم اول، هم وسط، هم آخر، هم درون و هم بیرون همه چیز و همه کس میباشد چه شهودی و چه غیبی .
یهوه ی قوم یهود تحت عنوان آقا یا سرور دنیا و آبِّا به شکل آبابا یعنی بابای آسمانی قوم آرامی و پدر آسمانی ایسای اقوام مسیحی تحت عنوان آقا یا سرور دنیا و الله قوم عرب ساکن سرزمین حجاز و اقوام مسلمان ملقب به نور سماوات و الارض و برهمن و برهمان هندوان و بودائیان و اهورامزدای زرتشتیان و خُوای قوم ماد و خدای خود ما ایرانیان بدون پسوند " حقیقی و واقعی" God مردمان انگلیسی زبان با تلفظ گاد و Gott آلمانی زبانان با تلفظ گُاتّ فقط و فقط کلمه اند و هرکدام از چند حرف ساخته شده اند و فاقد هر گونه استعداد می باشند از قبیل امر کردن، فرمان دادن، انتخاب و اعزام و ارسال نبی و پسر و رسول و خلیفه و ولی و والی و. . . . .
یهوه هرگز به موسی یا موسا امر نکرده است که تو باید یک خیمه یا چادر به سازی و برپا کنی تا من در آن سکنا گزینم و در بین شما باشم، یهوه قبل از آن به خواب مادر موسا نیامده و به او امر نکرده که نوزادش را در یک سبد حصیری بگذارد و آنرا به دست امواج آب نیل بسپارد و گابرئیل یا جبرئیل هم به سراغ ماریا مادر ایسا یا مریم عذرا و باک ره و محمّد مصطفی نیامده و چیزی در گوش سر و دل آنان نجوا و زمزمه نکرده و با جاکوب یا یعقوب هم کشتی نگرفته و هزار و یک نوع معجزه ی دیگر از قبیل چنین و چنان ابهامات و اوهامات خرافاتی.