میراث گذار

لغت نامه دهخدا

میراث گذار. [ گ ُ ] ( نف مرکب ) ارث گذار. میراث گذارنده. که مال یاملک از خود به مرده ریگ گذارد. رجوع به میراث شود.

ارث گذار میراث گذارنده که مال یا ملک از خود به مرده ریگ گذارد

testator (اسم)

شاهد، مورث، موصی، وصیت کننده، میراث گذار

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید