میرابگرون

میرابگرون ( انگلیسی: Mirabegron ) که با نام تجاری Myrbetriq به فروش می رسد، دارویی است که برای درمان مثانه بیش فعال استفاده می شود. خواص آن مشابه داروهای ضد موسکارینی مانند سولیفناسین یا تولترودین است[ ۵] . این دارو از راه دهان مصرف می شود. [ ۶]
عوارض جانبی رایج عبارتند از فشار خون بالا، سردرد، و عفونت های دستگاه ادراری. سایر عوارض جانبی مهم شامل احتباس ادرار، ضربان قلب نامنظم و آنژیوادم است. با فعال کردن گیرنده آدرنرژیک β۳ در مثانه عمل می کند و در نتیجه آن را آرام می کند. [ ۷]
میرابگرون نخستین آگونیست بتا - ۳ بالینی موجود با تأییدیه برای استفاده در بزرگسالان مبتلا به مثانه بیش فعال است. میرابگرون برای استفاده پزشکی در ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۲ تأیید شد. [ ۸] [ ۹] [ ۳]   در سال ۲۰۱۹، با بیش از ۳ میلیون نسخه، ۱۸۹مین داروی رایج در ایالات متحده بود. این دارو در بریتانیا به داروهای ضد موسکارینی مانند اکسی بوتینین کمتر ترجیح داده می شود. [ ۱۰] [ ۱۱]
میرابگرون در درمان مثانه بیش فعال استفاده می شود. این دارو به همان اندازه با داروهای ضد موسکارینی مانند سولیفاسین یا تولترودین کار می کند. در انگلستان کمتر به این عوامل ترجیح داده می شود.
میرابگرون همچنین برای درمان بیش فعالی دترسور نوروژنیک ( NDO ) ، یک اختلال عملکرد مثانه مرتبط با اختلالات عصبی، در کودکان سه سال و بالاتر نشان داده شده است.
اثرات نامطلوب بر حسب بروز:
عوارض جانبی بسیار رایج ( بیش از ۱۰٪ بروز ) عبارتند از: فشار خون بالا
عوارض جانبی رایج ( ۱ - ۱۰٪ بروز ) عبارتند از: خشکی دهان، نازوفارنژیت، عفونت دستگاه ادراری ( UTI ) ، سردرد، آنفلوانزا، یبوست سرگیجه، درد مفاصل، سیستیت، درد کمر، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی  ( URTI ) ، سینوزیت، اسهال، ضربان قلب بالا، خستگی، درد شکم و نئوپلاسم ها ( سرطان )
عوارض جانبی نادر ( < ۱٪ بروز ) عبارتند از: تپش قلب، تاری دید، گلوکوم، سوء هاضمه، گاستریت، اتساع شکم، رینیت، افزایش در آنزیم های کبدی ( GGTP,   AST,   ALT  و  LDH ) ، اختلالات کلیوی و ادراری ( مانند سنگ کلیه، درد مثانه ) ، اختلالات سیستم تولید مثلی، اختلالات ناحیه تناسلی و واژینال، واسکولیت، راش، خارش، پورپورا، ادم لب، سندرم استیونز - جانسون مرتبط با افزایش سرمی ALT, AST و بیلی روبین و احتباس ادراری