میرشمس الدّین ادیب سلطانی ( ۲۱ اردیبهشت ۱۳۱۰ – ۲۰ مهر ۱۴۰۲ ) پزشک، مترجم، نویسنده و فلسفه پژوه ایرانی بود. او مترجم منطق ارسطو، سنجش خرد ناب کانت، رسالهٔ منطقی - فلسفی ویتگنشتاین و همچنین برخی از آثار دیگر به زبان فارسی بود.
... [مشاهده متن کامل]
میرشمس الدّین ادیب سلطانی، چهارمین فرزند زین العابدین ادیب سلطانی و بتول آغا، در خانواده ای شناخته شده و اهل ادب و شعر، در سال ۱۳۱۰ و در محلّهٔ قلمستان تهران زاده شد. در دانشنامهٔ دانش گستر آمده است که او در بروجرد چشم به جهان گشود. پدر و مادرش از سر علاقه به خواجه شمس الدین حافظ شیرازی، نام «میرشمس الدین» را بر او نهادند. به واسطهٔ شغل پدر، کودکی او تا پیش از ورود به مدرسه در بروجرد، سنندج و زنجان گذشت. زبان فرانسوی را در کودکی، با کتاب دست دوّمی به نام فرانسه بدون معلّم آموخت و زبان انگلیسی را از رادیو بی بی سی فرا گرفت. او در سال ۱۳۲۲ به دبیرستان رفت و در همین ایّام نیز به سازمان جوانان حزب تودهٔ ایران پیوست. به گفتهٔ برادرش، او در این زمان کتاب های لنین و استالین را می خواند که از شوروی به ایران می آمد و این کشور را می ستود. به علاوه کتاب های مارکس و انگلس را نیز می خواند.
او، پس از اتمام شش سال متوسّطه، در سال ۱۳۲۸ وارد دانشکدهٔ طبِّ دانشگاه تهران شد و دکترای پزشکی خود را از دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تهران دریافت کرد. در روز هشت آبان ۱۳۳۰ بعضی از دانشجویان در جلسهٔ هفتگی شورای دانشگاه، ازجمله میرشمس الدین ادیب سلطانی، با مسدود کردن راه های ارتباطی به این جلسه اعلام کردند که، تا زمانی که اعضا خواسته های دانشجویان را به رسمیت نشناسد، اجازهٔ هیچ خروجی به آن ها نمی دهند. پس از این واقعه بعضی از دانشجویان توده ای گروگان گیر از دانشگاه اخراج شدند، امّا اخراج شامل حال میرشمس الدین نشد. در سال ۱۳۳۰ به شکل ناگهانی به هند رفت. مدّتی بعد برای ادامهٔ تحصیل در زمینهٔ روان پزشکیِ بالینی و تحقیقات بیوشیمی به شهر وین رفت و، بعد از گذران چند دورهٔ تحصیلی در آن جا، دستیار پروفسور هافمن، یکی از سرشناس ترین روان پزشکان آن ایّام، شد. او در سال ۱۳۴۰ برای دیدار خانواده به ایران بازگشت، امّا پس از آن دیگر به دانشگاه وین نرفت؛ بنابراین تحصیلاتِ روان پزشکی اش را نیمه کاره رها کرد و به لندن ره سپار شد. پس از مدتی زندگی فرهنگی در لندن به تهران برگشت. اینبار او از حزب توده فاصله گرفته است. در تهران میرشمس الدین به تدریس زبان انگلیسی در بریتیش کانسل روی آورد. به خلاف روش مشخص تدریس در این مؤسسه، میرشمس الدین بر اساس روش خاص خود تدریس می کرد و حتی گاهی غلط هایی از کتاب های درسیِ انگلیسی وارداتی می گرفت که به مذاق مدیران مؤسسه خوش نمی آمد. در سال ۱۳۴۶ به پیشنهاد کریم امامی، سرویراستار کتاب های غیرِدرسی در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین تهران می شود. در این دوران کم کم پرسش از چگونگی جایگزینی اصطلاحات مناسب به زبان فارسی در ذهن او شکل می گیرد؛ پرسشی که تا پایان عمر همراهِ او بود. با کار بر روی واژگان، توجه او به خط و شیوهٔ نگارش فارسی جلب شد. دو اثر درآمدی بر چگونگی یِ شیوهٔ خطِّ فارسی و راهنمای آماده ساختن کتاب حاصل این دوران هستند. در سال ۱۳۵۶ از انتشارات فرانکلین بیرون می آید و به ترجمهٔ آثار ادبی و فلسفی می پردازد.
... [مشاهده متن کامل]
میرشمس الدّین ادیب سلطانی، چهارمین فرزند زین العابدین ادیب سلطانی و بتول آغا، در خانواده ای شناخته شده و اهل ادب و شعر، در سال ۱۳۱۰ و در محلّهٔ قلمستان تهران زاده شد. در دانشنامهٔ دانش گستر آمده است که او در بروجرد چشم به جهان گشود. پدر و مادرش از سر علاقه به خواجه شمس الدین حافظ شیرازی، نام «میرشمس الدین» را بر او نهادند. به واسطهٔ شغل پدر، کودکی او تا پیش از ورود به مدرسه در بروجرد، سنندج و زنجان گذشت. زبان فرانسوی را در کودکی، با کتاب دست دوّمی به نام فرانسه بدون معلّم آموخت و زبان انگلیسی را از رادیو بی بی سی فرا گرفت. او در سال ۱۳۲۲ به دبیرستان رفت و در همین ایّام نیز به سازمان جوانان حزب تودهٔ ایران پیوست. به گفتهٔ برادرش، او در این زمان کتاب های لنین و استالین را می خواند که از شوروی به ایران می آمد و این کشور را می ستود. به علاوه کتاب های مارکس و انگلس را نیز می خواند.
او، پس از اتمام شش سال متوسّطه، در سال ۱۳۲۸ وارد دانشکدهٔ طبِّ دانشگاه تهران شد و دکترای پزشکی خود را از دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تهران دریافت کرد. در روز هشت آبان ۱۳۳۰ بعضی از دانشجویان در جلسهٔ هفتگی شورای دانشگاه، ازجمله میرشمس الدین ادیب سلطانی، با مسدود کردن راه های ارتباطی به این جلسه اعلام کردند که، تا زمانی که اعضا خواسته های دانشجویان را به رسمیت نشناسد، اجازهٔ هیچ خروجی به آن ها نمی دهند. پس از این واقعه بعضی از دانشجویان توده ای گروگان گیر از دانشگاه اخراج شدند، امّا اخراج شامل حال میرشمس الدین نشد. در سال ۱۳۳۰ به شکل ناگهانی به هند رفت. مدّتی بعد برای ادامهٔ تحصیل در زمینهٔ روان پزشکیِ بالینی و تحقیقات بیوشیمی به شهر وین رفت و، بعد از گذران چند دورهٔ تحصیلی در آن جا، دستیار پروفسور هافمن، یکی از سرشناس ترین روان پزشکان آن ایّام، شد. او در سال ۱۳۴۰ برای دیدار خانواده به ایران بازگشت، امّا پس از آن دیگر به دانشگاه وین نرفت؛ بنابراین تحصیلاتِ روان پزشکی اش را نیمه کاره رها کرد و به لندن ره سپار شد. پس از مدتی زندگی فرهنگی در لندن به تهران برگشت. اینبار او از حزب توده فاصله گرفته است. در تهران میرشمس الدین به تدریس زبان انگلیسی در بریتیش کانسل روی آورد. به خلاف روش مشخص تدریس در این مؤسسه، میرشمس الدین بر اساس روش خاص خود تدریس می کرد و حتی گاهی غلط هایی از کتاب های درسیِ انگلیسی وارداتی می گرفت که به مذاق مدیران مؤسسه خوش نمی آمد. در سال ۱۳۴۶ به پیشنهاد کریم امامی، سرویراستار کتاب های غیرِدرسی در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین تهران می شود. در این دوران کم کم پرسش از چگونگی جایگزینی اصطلاحات مناسب به زبان فارسی در ذهن او شکل می گیرد؛ پرسشی که تا پایان عمر همراهِ او بود. با کار بر روی واژگان، توجه او به خط و شیوهٔ نگارش فارسی جلب شد. دو اثر درآمدی بر چگونگی یِ شیوهٔ خطِّ فارسی و راهنمای آماده ساختن کتاب حاصل این دوران هستند. در سال ۱۳۵۶ از انتشارات فرانکلین بیرون می آید و به ترجمهٔ آثار ادبی و فلسفی می پردازد.
نگاره
#کتابدونی_خبر 📌
میرشمس الدین ادیب سلطانی، پزشک، فیلسوف، زبان شناس، نقاش، ریاضی دان، نویسنده و مترجم متون مهم ادبی و فلسفی، صبح روز پنج شنبه، بیستم مهر، در ۹۲ سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت. وی به زبان های انگلیسی، آلمانی، فرانسه، یونانی باستان، عربی، ایتالیایی، روسی، عبری، ارمنی، لاتین، پهلوی، اوستایی و زبان های پارسی میانه و باستان تسلط داشت. از مهم ترین آثار ترجمه شده او می توان به سنجش خرد ناب امانوئل کانت، منطق ارسطو، جستارهای فلسفی برتراند راسل اشاره کرد. .
... [مشاهده متن کامل]
میرشمس الدین ادیب سلطانی، پزشک، فیلسوف، زبان شناس، نقاش، ریاضی دان، نویسنده و مترجم متون مهم ادبی و فلسفی، صبح روز پنج شنبه، بیستم مهر، در ۹۲ سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت. وی به زبان های انگلیسی، آلمانی، فرانسه، یونانی باستان، عربی، ایتالیایی، روسی، عبری، ارمنی، لاتین، پهلوی، اوستایی و زبان های پارسی میانه و باستان تسلط داشت. از مهم ترین آثار ترجمه شده او می توان به سنجش خرد ناب امانوئل کانت، منطق ارسطو، جستارهای فلسفی برتراند راسل اشاره کرد. .
... [مشاهده متن کامل]