جنوب غربی تهران، تقاطع خیابان های مولوی و خیام. در دورۀ محمدشاه قاجار به علت مجاورت با دروازۀ محمدیه (یا دروازۀ نو یا دروازه غار)، میدان محمدیه خوانده می شد. سردرِ دروازه کاشی هایی با نقش رستم و دیو سپید داشت که در دورۀ پهلوی به موزۀ ایران باستان سپرده شد. در دوران ناصرالدین شاه، به میدان پاقاپق (پای قاپق) شهرت یافت. بعدها چون در آنجا محکومان با طناب اعدام می شدند، به میدان اعدام تغییر نام داد. در دورۀ پهلوی مراسم اعدام به میدان توپخانه منتقل شد و سکوی میدان اعدام به یک حوض تبدیل و اطراف آن درخت کاری و زیباسازی شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، میدان اعدام تعریض و بازسازی و نام میدان محمدیه بر آن نهاده شد. اطراف میدان، باغ های بزرگ میوه مانند باغچه چالی و باغچه انگوری بود و بین آن ها گورستانی قرار داشت که عباس آقا قاتل میرزا علی اصغر خان امین السلطان، در آن جا دفن شد. یکی از سینماهای مشهور و مهم تهران قدیم، با نام سینما تمدن، در میدان اعدام قرار داشت و تابستان ها روی پشت بام آن فیلم نمایش داده می شد. عمارت فیل خانه نزدیک میدان اعدام قرار داشت. یکی از ایستگاه های تراموای اسبی نیز در میدان اعدام بود. دو خانۀ قدیمی و تاریخی تهران متعلق به حاج میرزا شفیع در خیابان فلاح، و حاج باقر مختار نزدیک میدان محمدیه اند. از کوچه های آن، کوچۀ کوزه گرها را می توان نام برد.
wikijoo: میدان_اعدام