میدان آزادی. تقاطع خیابان های آزادی، بزرگراه های محمدعلی جناح، کرج و سعیدی، و خیابان معراج در تهران. در ۱۳۴۹ش، در دوراهی مهرآباد ـ کرج در زمینی به مساحت ۴۵هزار متر مربع احداث شد و میدان شهیاد نام گرفت. ورودی تهران از غرب شهر است. در مرکز آن یک برج ۴۵متری و پنج متر عمق در زیرزمین، بنا شده که از بخش های گوناگون ازجمله موزه، فرهنگسرا، و سالن کنسرت و نمایش فیلم و تئاتر تشکیل شده است. در نزدیکی میدان آزادی، ورزشگاه ۱۰۰هزار نفری آزادی، سازمان و دانشکدۀ نقشه برداری، سازمان زمین شناسی و موزۀ زمین شناسی، سازمان هواشناسی، مرکز آموزش فنون هوایی، شرکت نوسازی هلیکوپترهای ایران، و پارک المهدی با دریاچۀ مصنوعی و شهربازی، پارک سوار آزادی، و ترمینال غرب قرار گرفته اند.
میدان آزادی یا گاراژ یکی از فلکه های اصلی شهر کرمانشاه است که در مرکز این شهر و در محدودهٔ شهرداری منطقه ۳ کرمانشاه قرار دارد. این میدان نقش مهمی در حمل و نقل شهری در شهر کرمانشاه دارد. نام این میدان در بدو تأسیس میدان شاهپور بود. پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ مردم نام آن را به میدان آزادی تغییر دادند. با این وجود به سبب آنکه در گذشته این مکان جایگاه گاراژها، تعمیرگاه ها و نیز محل توقف اتوبوس ها و خودروها به مقصد تهران و شهرهای شرقی بود و کارکرد ترمینال را برای شهر بر عهده داشت، هنوز هم در میان مردم با نام گاراژ شناخته می شود. ... [مشاهده متن کامل]
خیابان مدرس کرمانشاه در سال ۱۳۱۴ به عنوان خیابان اصلی این شهر و به عنوان مسیری برای رفت وآمد اتوموبیل، از ورودی شهر در شمال شرقی به جنوب غربی آن احداث شد. تا سال ۱۳۳۵ مکان کنونی میدان آزادی همچنان با باغ های محلهٔ فیض آباد پوشیده شده بود. با این حال با افزایش استفاده از خودرو، تغییراتی اساسی در معابر ایجاد شد. ورودی شهر کرمانشاه در آن زمان در شمال شرقی شهر نیز به مکانی برای تعمیرگاه های خودرو و نیز ترمینالی غیررسمی برای اتوبوس ها و خودروهای سواری تبدیل شد. تا اوایل دههٔ ۱۳۵۰ این ناحیه از شهر به عنوان نقطهٔ اتصال کرمانشاه به جادهٔ قدیم تهران ایفای نقش می کرد و «گاراژ» نامیده می شد. در آن زمان ناحیه ای منفصل در شمال شرقی کنونی شهر در جوار کوه طاق بستان شروع به رشد کرد و احداث بلوار طاق بستان نیز به کشیده شدن توسعهٔ شهر در آن جهت جغرافیایی شتاب بخشید. در اوایل دههٔ ۱۳۵۰ و در سال های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ که امان الله کیهان شهردار کرمانشاه بود، فاصلهٔ میان ورودی شهر تا ابتدای کوی ۶ بهمن ( ۲۲ بهمن کنونی ) و از آنجا تا ابتدای بلوار طاق بستان به صورت بلواری جدید درآمد و منطقهٔ پر رفت وآمد گاراژ نیز با انتقال تعمیرگاه ها و گاراژهای اتوبوس های مسافربری به صورت میدانی جدید به مساحت ۴۰ هزار مترمربع بازپیرایی شد. در بازپیرایی این میدان یک زیرگذر پیادهٔ تجاری و یک سن تئاتر برای نمایش های خیابانی در آن پیش بینی شد. در سال ۱۳۷۳ بازار روز آزادی در ضلع شرقی میدان آزادی ساخته شد. میدان جدید که به دلیل رشد شهر به سمت شمال شرقی، در مرکز شهر واقع بود به صورت محوطه ای به شکل دایره احداث شد که در میان آن یک سِن تئاتر روباز جانمایی شده بود. اختلاف سطح اندک میان دو سوی میدان به صورت چند سکوی کم ارتفاع درآمد که امکان نشستن تماشاگران را برای تماشای نمایش های خیابانی فراهم می کرد. یک کیوسک کوچک نیز به عنوان رختکن بازیگران در داخل میدان جانمایی شده بود. در سال های دههٔ ۵۰ و تا سال ۱۳۵۸ سن پلاتوی میدان آزادی به مکانی برای گروه های تئاتر تبدیل شده بود و همچنین به دلیل این فعالیت های فرهنگی، در سال های ابتدای انقلاب کتاب فروشان نیز در پیاده روهای میدان آزادی به فروش کتاب و محصولات فرهنگی می پرداختند.
