میخکیان
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
رجوع شود به:قرنفلیان
wikijoo: میخکیان
پیشنهاد کاربران
میخَکیان یا قرنفلیان ( Caryophyllaceae ) خانواده ای از گیاهان دولپه ای ( Dicotyledon ) از راستهٔ میخک سانان ( Caryophyllales ) است. میخک ها خانوادهٔ بزرگی با ۸۸ سَرده ( جنس ) و حدود ۲۰۰۰ گونه است.
میخکیان خانواده ای است از گیاهان علفی که در سراسر جهان یافت می شود. از سرده ها و گونه های آن می توان به میخک صدپر، قلیانک ( سیلن ) و میخک آتشی، قرنفل، جغجغک، صدفی سا و زمین گستر اشاره کرد. بسیاری از گونه های میخک ها گل های تزئینی به شمار می آیند ولی بسیاری نیز به عنوان علف هرز می رویند.
... [مشاهده متن کامل]
تمام انواع این تیره علفی بوده و گل های آن ها با تیره های دیگر تفاوت بسیار دارد. کاسهٔ گل در آن ها از پنج کاسبرگ ساخته شده که بیخ آن ها به هم نزدیک گشته و لوله ای می سازد که پنج کُنگره دارد و ممکن است کاسهٔ کوچک تر اضافی نیز داشته باشد. در گل میخک کاسبرگ ها به هم چسبیده ولی در انواع دیگر از یکدیگر جدا است. جام آن ها دارای پنج گلبرگ است که قسمت بالای آن ها به طرف خارج گل برگشته و لبهٔ آن ها بریدگی بسیار دارد. شمارهٔ پرچم های آن ها ده تاست و در دو حلقه قرار گرفته است. پنج پرچم در برابر کاسبرگ ها و پنج پرچم در مقابل گلبرگ هاست. ممکن است در بعضی گونه ها حلقهٔ دوم پرچم ها از میان برود و فقط پنج پرچم باقی بماند.
مادگی آن ها دارای تخمدانی درشت و کلاله ای چندشاخه است و در برش تخمدان یک ستون مرکزی است که تخمک ها به اطراف آن ستون چسبیده اند. از روی شاخه های کلاله شمارهٔ برچه هایی که تخمدان را ساخته اند معلوم می شود. میوهٔ آن کپسولی است که از بالا شکاف خورده و دانه ها را بیرون می ریزد. برگ های تمام گیاهان قرنفلی ساده و متقابل و در محلی که به ساقه می چسبد گرهی برجسته تشکیل می دهد. قرنفلیان را از روی شکل گل ها به دو دسته تقسیم می کنند: اول دستهٔ میخک ها که قسمتی از کاسبرگ های آن ها به هم چسبیده است.
این خانواده سرده های متعدد و گونه های بسیار دارد. گونهٔ سیلن به عنوان گیاه زینتی کاشته می شود. صابونی یا غاسول که ساقه های زیرین و ساقه و برگ آن دارای مادهٔ لعابی است و مانند صابون در آب کف می کند. لیخنس در مزارع گندم می روید و دانه های آن دارای مادهٔ سمی است که اگر با دانه های گندم مخلوط شود آن را سمی و خطرناک می کند و گل قرنفل که بریدگی های گلبرگ های آن زیادتر است.
دستهٔ دوم گیاهانی هستند که کاسبرگ های آن ها به کلی از یکدیگر جدا است و گل های بسیار کوچک دارند مانند استلاریا وارناریا که در ماسه های کنار نهر آب می روید، و نوع چوبک که ریشه های ضخیم آن دارای مادهٔ لعابی است و به مصرف رخت شویی می رسد.
میخکیان خانواده ای است از گیاهان علفی که در سراسر جهان یافت می شود. از سرده ها و گونه های آن می توان به میخک صدپر، قلیانک ( سیلن ) و میخک آتشی، قرنفل، جغجغک، صدفی سا و زمین گستر اشاره کرد. بسیاری از گونه های میخک ها گل های تزئینی به شمار می آیند ولی بسیاری نیز به عنوان علف هرز می رویند.
... [مشاهده متن کامل]
تمام انواع این تیره علفی بوده و گل های آن ها با تیره های دیگر تفاوت بسیار دارد. کاسهٔ گل در آن ها از پنج کاسبرگ ساخته شده که بیخ آن ها به هم نزدیک گشته و لوله ای می سازد که پنج کُنگره دارد و ممکن است کاسهٔ کوچک تر اضافی نیز داشته باشد. در گل میخک کاسبرگ ها به هم چسبیده ولی در انواع دیگر از یکدیگر جدا است. جام آن ها دارای پنج گلبرگ است که قسمت بالای آن ها به طرف خارج گل برگشته و لبهٔ آن ها بریدگی بسیار دارد. شمارهٔ پرچم های آن ها ده تاست و در دو حلقه قرار گرفته است. پنج پرچم در برابر کاسبرگ ها و پنج پرچم در مقابل گلبرگ هاست. ممکن است در بعضی گونه ها حلقهٔ دوم پرچم ها از میان برود و فقط پنج پرچم باقی بماند.
مادگی آن ها دارای تخمدانی درشت و کلاله ای چندشاخه است و در برش تخمدان یک ستون مرکزی است که تخمک ها به اطراف آن ستون چسبیده اند. از روی شاخه های کلاله شمارهٔ برچه هایی که تخمدان را ساخته اند معلوم می شود. میوهٔ آن کپسولی است که از بالا شکاف خورده و دانه ها را بیرون می ریزد. برگ های تمام گیاهان قرنفلی ساده و متقابل و در محلی که به ساقه می چسبد گرهی برجسته تشکیل می دهد. قرنفلیان را از روی شکل گل ها به دو دسته تقسیم می کنند: اول دستهٔ میخک ها که قسمتی از کاسبرگ های آن ها به هم چسبیده است.
این خانواده سرده های متعدد و گونه های بسیار دارد. گونهٔ سیلن به عنوان گیاه زینتی کاشته می شود. صابونی یا غاسول که ساقه های زیرین و ساقه و برگ آن دارای مادهٔ لعابی است و مانند صابون در آب کف می کند. لیخنس در مزارع گندم می روید و دانه های آن دارای مادهٔ سمی است که اگر با دانه های گندم مخلوط شود آن را سمی و خطرناک می کند و گل قرنفل که بریدگی های گلبرگ های آن زیادتر است.
دستهٔ دوم گیاهانی هستند که کاسبرگ های آن ها به کلی از یکدیگر جدا است و گل های بسیار کوچک دارند مانند استلاریا وارناریا که در ماسه های کنار نهر آب می روید، و نوع چوبک که ریشه های ضخیم آن دارای مادهٔ لعابی است و به مصرف رخت شویی می رسد.
