میخائیل دوم ( به یونانی: 'Μιχαήλ Β ) ( به انگلیسی: Michael II ) ( درگذشتهٔ ۲ اکتبر ۸۲۹ ) امپراتور روم شرقی ( بیزانس ) از ۸۲۰ تا ۸۲۹ و بنیان گذار دودمان آموری بود. او در طول دوران حکومتش تلاش نمود تا ستیزهٔ مربوط به مسئلهٔ شمایل شکنی را که در سدهٔ نهم به بروز تفرقه در روم شرقی انجامیده بود را تعدیل نماید.
میخائیل در خانواده ای طبقهٔ پایین در آموران در آسیای صغیر زاده شد. پس از پیوستنش به ارتش به مقام فرماندهی رسید و در آنجا با لئوی ارمنی ( بعدتر امپراتور لئوی پنجم ) دوست شد. هنگامی که باردانس تورکوس و نیکه فروس یکم در ۸۰۳ بر سر تاج و تخت امپراتوری با یکدیگر در ستیزه بودند، میخائیل و لئو در ابتدا جانب باردانس را گرفتند اما دیری نپایید که او را تنها گذاشته و به نیکه فروس پیوستند.
سال ها بعد پس از آنکه لئو در ۸۱۳ به امپراتوری بیزانس رسید، نسبت به دوست قدیمیش میخائیل ظنین شد و او را به اتهام خیانت به زندان انداخت. لئو سپس در ۲۴ دسامبر ۸۲۰ فرمان مرگ او را صادر کرد و دستور داد تا میخائل را در کوره ای انداخته بسوزانند. اما حامیان میخائیل فردای آن روز لئو را به قتل رساندند و میخائیل را امپراتور نامیدند. اما کمی پیش از آن که میخائیل بر تخت امپراتوری نشیند، سربازی به نام توماس اسلاونیایی سر به شورش برداشت و تا پایان ۸۲۳ طول کشید که میخائیل بتواند این شورش را سرکوب نماید.
اما این شورش باعث تضعیف امپراتوری شده بود به طوری که در برابر حملات بعدی مسلمانان توان مقاومت نداشته و آنها توانستند کرت را در ۸۲۶ یا ۸۲۷ و بخش هایی از سیسیل را در فاصلهٔ ۸۲۷ تا ۸۲۹ فتح نمایند.
میخائیل دوم یکی از طرفداران شمایل شکنی بود که استفاده از نگاره ها و شمایل های مذهبی را ممنوع می دانست. اما او در عمل سیاستی مداراگرانه را در این باره در پیش گرفت و حتی کسانی را که به خاطر تعلق خاطرشان به شمایل ها زندانی شده بودند را آزاد کرد. او همچنین اسقف اعظم پیشین نیکه فروس، تئودور استادیتز و دیگر خداشناسانی را که به همین دلیل تبعید شده بودند را بار دیگر به سرزمینشان بازگرداند.
میخائیل دوم در ۲ اکتبر ۸۲۹ درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیخائیل در خانواده ای طبقهٔ پایین در آموران در آسیای صغیر زاده شد. پس از پیوستنش به ارتش به مقام فرماندهی رسید و در آنجا با لئوی ارمنی ( بعدتر امپراتور لئوی پنجم ) دوست شد. هنگامی که باردانس تورکوس و نیکه فروس یکم در ۸۰۳ بر سر تاج و تخت امپراتوری با یکدیگر در ستیزه بودند، میخائیل و لئو در ابتدا جانب باردانس را گرفتند اما دیری نپایید که او را تنها گذاشته و به نیکه فروس پیوستند.
سال ها بعد پس از آنکه لئو در ۸۱۳ به امپراتوری بیزانس رسید، نسبت به دوست قدیمیش میخائیل ظنین شد و او را به اتهام خیانت به زندان انداخت. لئو سپس در ۲۴ دسامبر ۸۲۰ فرمان مرگ او را صادر کرد و دستور داد تا میخائل را در کوره ای انداخته بسوزانند. اما حامیان میخائیل فردای آن روز لئو را به قتل رساندند و میخائیل را امپراتور نامیدند. اما کمی پیش از آن که میخائیل بر تخت امپراتوری نشیند، سربازی به نام توماس اسلاونیایی سر به شورش برداشت و تا پایان ۸۲۳ طول کشید که میخائیل بتواند این شورش را سرکوب نماید.
اما این شورش باعث تضعیف امپراتوری شده بود به طوری که در برابر حملات بعدی مسلمانان توان مقاومت نداشته و آنها توانستند کرت را در ۸۲۶ یا ۸۲۷ و بخش هایی از سیسیل را در فاصلهٔ ۸۲۷ تا ۸۲۹ فتح نمایند.
میخائیل دوم یکی از طرفداران شمایل شکنی بود که استفاده از نگاره ها و شمایل های مذهبی را ممنوع می دانست. اما او در عمل سیاستی مداراگرانه را در این باره در پیش گرفت و حتی کسانی را که به خاطر تعلق خاطرشان به شمایل ها زندانی شده بودند را آزاد کرد. او همچنین اسقف اعظم پیشین نیکه فروس، تئودور استادیتز و دیگر خداشناسانی را که به همین دلیل تبعید شده بودند را بار دیگر به سرزمینشان بازگرداند.
میخائیل دوم در ۲ اکتبر ۸۲۹ درگذشت.
wiki: میخائیل دوم