مِیْجِر، جان (۱۹۴۳ش)(Major, John)
مِیْجِر، جان
سیاستمدار محافظه کار انگلیسی، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ نخست وزیر انگلستان. در ۱۹۸۹، به وزارت امور خارجه رسید و از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ وزیر خزانه داری بود. در دورۀ نخست وزیری رویکرد وی به مسائل جامعۀ اروپا، با بروز شکاف هایی در داخل حزب محافظه کار در ۱۹۹۱، از استمرار باز ماند. میجر، به رغم نارضایی روزافزون مردم از مالیات سرانه، کاهش خدمات بهداشتی ملی و رکود در انتخابات سراسری آوریل ۱۹۹۲ به قدرت بازگشت. نحوۀ برخورد بعدی وی با رشته ای از بحران های داخلی به بروز تردید هایی دربارۀ توانایی او برای ادارۀ مؤثر کشور انجامید، اما از اقدام وی در زمینۀ به جریان انداختن ابتکار صلح مشترک انگلستان و ایرلند، دربارۀ اوضاع ایرلند شمالی در ۱۹۹۳، پشتیبانی کردند که به برقراری آتش بس عمومی در ۱۹۹۴ انجامید. در جبهۀ داخلی، شکست در انتخابات محلی و انتخابات پارلمان اروپا و استمرار چنددستگی در داخل حزب کارگر به استعفای ناگهانی و نمایشی او از رهبری حزب در ژوئن ۱۹۹۵ منجر شد که تلاشی نومیدانه برای اعادۀ یکپارچگی حزب بود. در ماه بعد، با اختلاف اندکی، بار دیگر به رهبری حزب انتخاب شد، اما پس از شکست در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ از رهبری حزب محافظه کار کناره گرفت. در مارس ۲۰۰۰ نیز اعلام کرد خود را از نمایندگی مجلس عوام بازنشسته خواهد کرد. جان میجر در مرتون واقع در جنوب غربی لندن به دنیا آمد. در ابتدا بانکدار بود تا این که در ۱۹۷۹ به نمایندگی حوزۀ هانتینگدون شر در پارلمان انتخاب شد و در ۱۹۸۷ به معاونت نایجل لوسن، وزیر دارایی، رسید. در ۱۹۸۹، طی شش ماه به وزارت امور خارجه پس از استعفای نایجل لوسن در ۱۹۸۷، به وزارت دارایی ارتقا یافت. در این مقام، در اکتبر ۱۹۹۰ انگلستان را به عضویت مکانیسم نرخ ارز اروپا درآورد. ماه بعد، پس از شروع رقابت ها بر سر رهبری حزب محافظه کار که در پی استعفای مارگارت تاچر درگرفته بود، بر مایکل هِسِلتاین و داگلاس هِرد پیروز شد و به نخست وزیری رسید. با این که در انتخابات سراسری ۱۹۹۲ به پیروزی دست یافت، بعدها با نارضایی فزایندۀ مردم از مجموعه ای از مسائل روبه رو شد، که عبارت بودند از خروج ناگهانی پوند انگلستان از سازوکار نرخ تبدیل ارز، برنامه های بستن معادن زغال سنگ، و فروش های قبلی جنگ افزار به عراق. از این گذشته، میجر مجبور بود با «بدبینان به اتحاد اروپا» در داخل حزب محافظه کار نیز برخورد کند؛ این افراد با هرگونه حرکتی، که از نظر آنان به منزلۀ واگذاری حاکمیت به بروکسل بود، شدیداً مخالفت می کردند. موفقیت او در مذاکرات مربوط به برقراری آتش بس در ایرلند شمالی در ۱۹۹۴ موقعیت او را بسیار بهبود بخشید، ولی با به تأخیر افتادن پیشرفت در مذاکرات صلح رویکرد محتاطانۀ وی به باد انتقاد گرفته شد.
مِیْجِر، جان
سیاستمدار محافظه کار انگلیسی، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ نخست وزیر انگلستان. در ۱۹۸۹، به وزارت امور خارجه رسید و از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ وزیر خزانه داری بود. در دورۀ نخست وزیری رویکرد وی به مسائل جامعۀ اروپا، با بروز شکاف هایی در داخل حزب محافظه کار در ۱۹۹۱، از استمرار باز ماند. میجر، به رغم نارضایی روزافزون مردم از مالیات سرانه، کاهش خدمات بهداشتی ملی و رکود در انتخابات سراسری آوریل ۱۹۹۲ به قدرت بازگشت. نحوۀ برخورد بعدی وی با رشته ای از بحران های داخلی به بروز تردید هایی دربارۀ توانایی او برای ادارۀ مؤثر کشور انجامید، اما از اقدام وی در زمینۀ به جریان انداختن ابتکار صلح مشترک انگلستان و ایرلند، دربارۀ اوضاع ایرلند شمالی در ۱۹۹۳، پشتیبانی کردند که به برقراری آتش بس عمومی در ۱۹۹۴ انجامید. در جبهۀ داخلی، شکست در انتخابات محلی و انتخابات پارلمان اروپا و استمرار چنددستگی در داخل حزب کارگر به استعفای ناگهانی و نمایشی او از رهبری حزب در ژوئن ۱۹۹۵ منجر شد که تلاشی نومیدانه برای اعادۀ یکپارچگی حزب بود. در ماه بعد، با اختلاف اندکی، بار دیگر به رهبری حزب انتخاب شد، اما پس از شکست در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ از رهبری حزب محافظه کار کناره گرفت. در مارس ۲۰۰۰ نیز اعلام کرد خود را از نمایندگی مجلس عوام بازنشسته خواهد کرد. جان میجر در مرتون واقع در جنوب غربی لندن به دنیا آمد. در ابتدا بانکدار بود تا این که در ۱۹۷۹ به نمایندگی حوزۀ هانتینگدون شر در پارلمان انتخاب شد و در ۱۹۸۷ به معاونت نایجل لوسن، وزیر دارایی، رسید. در ۱۹۸۹، طی شش ماه به وزارت امور خارجه پس از استعفای نایجل لوسن در ۱۹۸۷، به وزارت دارایی ارتقا یافت. در این مقام، در اکتبر ۱۹۹۰ انگلستان را به عضویت مکانیسم نرخ ارز اروپا درآورد. ماه بعد، پس از شروع رقابت ها بر سر رهبری حزب محافظه کار که در پی استعفای مارگارت تاچر درگرفته بود، بر مایکل هِسِلتاین و داگلاس هِرد پیروز شد و به نخست وزیری رسید. با این که در انتخابات سراسری ۱۹۹۲ به پیروزی دست یافت، بعدها با نارضایی فزایندۀ مردم از مجموعه ای از مسائل روبه رو شد، که عبارت بودند از خروج ناگهانی پوند انگلستان از سازوکار نرخ تبدیل ارز، برنامه های بستن معادن زغال سنگ، و فروش های قبلی جنگ افزار به عراق. از این گذشته، میجر مجبور بود با «بدبینان به اتحاد اروپا» در داخل حزب محافظه کار نیز برخورد کند؛ این افراد با هرگونه حرکتی، که از نظر آنان به منزلۀ واگذاری حاکمیت به بروکسل بود، شدیداً مخالفت می کردند. موفقیت او در مذاکرات مربوط به برقراری آتش بس در ایرلند شمالی در ۱۹۹۴ موقعیت او را بسیار بهبود بخشید، ولی با به تأخیر افتادن پیشرفت در مذاکرات صلح رویکرد محتاطانۀ وی به باد انتقاد گرفته شد.
wikijoo: میجر،_جان_(۱۹۴۳ش)