میته

[ویکی شیعه] مَیتَه (مُردار)، جسد انسان و نیز حیوانی که خون جهنده دارد، چه خودش بمیرد یا کشته شود یا ذبح شرعی نشود. در فقه، احکامی برای مردار وجود دارد: نجاست، حرام شدن گوشت، حرمت خرید و فروش یا استفاده از آن.
در فقه اسلامی جسد انسان و نیز حیوانی که خون جهنده دارد، چه خودش بمیرد یا کشته شود یا ذبح شرعی نشود، مِیتَه (مُردار) است. اصطلاح میته در برابر اصصلاح مُذَکّیٰ (ذبح شده) است.
در فقه، احکامی برای مردار حیواناتی که خون جهنده دارند وجود دارد. این احکام شامل جسد حیواناتی که خون جهنده ندارند نمی شود:

[ویکی الکتاب] معنی مَیْتَةَ: مرده (کلمه موت به معنای نداشتن حیات واز آثار حیات ، شعور و اراده است لذا به کسی که آثارحیات را هم ندارد مرده می گویند همانطور که خدای عز و جل فرموده : و کنتم امواتا فاحیاکم ثم یمیتکم و در باره اصنام و بتها فرموده : اموات غیر احیاء)
ریشه کلمه:
موت (۱۶۵ بار)