میتسوبیشی دلیکا طیف وسیعی از وانت ها ون ها و کامیون های پیکاپ است که توسط خودروساز ژاپنی میتسوبیشی موتورز از سال ۱۹۶۸ تا کنون طراحی و ساخته شده است. این خودرو در اصل بر اساس وانت کابور ساخته شده است. این ون در اروپا، جامائیکا، نیوزلند، استرالیا، ایران، چین و در ایالات متحده فروخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
تولید خودرو با نام تجاری دلیکا در ژوئیه ۱۹۶۸ آغاز شد. نسل اول این خودرو از موتور ۱۰۸۸ سی سی KE44 با قدرت ۵۸ اسب بخار ( ۴۳ کیلووات ) ، استفاده می کرد که حداکثر بار آن ۶۰۰ کیلوگرم ( ۱٫۳۲۳ پوند ) بود و حداکثر سرعت نهایی آن ۱۱۵ کیلومتر در ساعت ( ۷۱ مایل در ساعت ) بود. یک سال بعد، مطابق با نیاز مصرف کننده، یک وانت بار و یک ون به خط تولید اضافه شد. نسل دوم جایگزین این خودرو شد.
سری دوم دلیکا در ژوئن ۱۹۷۹ با یک طراحی جدید معرفی شد. عرض کلی این خودرو نسبت به نسل قبل کاهش یافته بود با توجه به مقررات جدید ژاپن در آن زمان. سیستم تعلیق جلوی آن در جلو با یک ساختار مستطیل مستقل و یک سیستم فنر برگ در عقب طراحی شده بود است. انواع مدل های هفت نفره و هشت نفره و وانت برای این مدل موجود بود.
در ژوئن ۱۹۸۶ دلیکا سومین نسلش توسط میتسوبیشی ارائه شد. آیرودینامیک این نسخه بهتر از نسخه های قبلی، بدنه تک رنگ و ویژگی های ایمنی گسترده این خودرو در بازار خودروهای تفریحی ژاپن که به سرعت در حال رشد بود بسیار مشهور شد. طراحی گردتر توسط میتسوبیشی در این خودرو به عنوان «مکعب نرم» شناخته شد. در سال ۱۹۹۰، این خودرو در بازار استرالیا با موتور دیزلی تنفس طبیعی برای اولین بار معرفی شد که در آنجا بعنوان یک آپشن بود.
دلیکا موجود در ایران نسخه فیس لیفت شده نسل سوم این خودرو است که توسط سوئیست زیر مجموعه گروه فوجیان موتورز فیس لیفت شده است نسخه عرضه شده در ایران به موتور ۲ لیتری ۸۹ اسب بخاری مجهز شده است این نسخه در دو مدل ۷ نفره و ۱۱ نفره عرضه می شد. کاربری این خودرو در ایران بیشتر به صورت تاکسی و ون های مسافر بری شخصی بود.
نسل چهارم دلیکا که در ۱۲ مه ۱۹۹۴ عرضه شد، تغییرات زیادی نسبت به نسل قبل داشت، این اتاق بدنه آیرودینامیکی تر و امکانات فنی و ایمنی بیشتری نسبت به نسل قبل داشت. مدل کامیون از این نسل بر عکس نسل های قبلی عرضه نشد از لحاظ شاسی هم این ون در دونسخه شاسی بلند و شاسی کوتاه در دسترس بود. انواع موتورهای ۲٫۴ لیتری، ۳، ۲٫۵ و ۲٫۸ لیتری در بازارهای جهانی برای این خودرو موجود بودند.
... [مشاهده متن کامل]
تولید خودرو با نام تجاری دلیکا در ژوئیه ۱۹۶۸ آغاز شد. نسل اول این خودرو از موتور ۱۰۸۸ سی سی KE44 با قدرت ۵۸ اسب بخار ( ۴۳ کیلووات ) ، استفاده می کرد که حداکثر بار آن ۶۰۰ کیلوگرم ( ۱٫۳۲۳ پوند ) بود و حداکثر سرعت نهایی آن ۱۱۵ کیلومتر در ساعت ( ۷۱ مایل در ساعت ) بود. یک سال بعد، مطابق با نیاز مصرف کننده، یک وانت بار و یک ون به خط تولید اضافه شد. نسل دوم جایگزین این خودرو شد.
سری دوم دلیکا در ژوئن ۱۹۷۹ با یک طراحی جدید معرفی شد. عرض کلی این خودرو نسبت به نسل قبل کاهش یافته بود با توجه به مقررات جدید ژاپن در آن زمان. سیستم تعلیق جلوی آن در جلو با یک ساختار مستطیل مستقل و یک سیستم فنر برگ در عقب طراحی شده بود است. انواع مدل های هفت نفره و هشت نفره و وانت برای این مدل موجود بود.
در ژوئن ۱۹۸۶ دلیکا سومین نسلش توسط میتسوبیشی ارائه شد. آیرودینامیک این نسخه بهتر از نسخه های قبلی، بدنه تک رنگ و ویژگی های ایمنی گسترده این خودرو در بازار خودروهای تفریحی ژاپن که به سرعت در حال رشد بود بسیار مشهور شد. طراحی گردتر توسط میتسوبیشی در این خودرو به عنوان «مکعب نرم» شناخته شد. در سال ۱۹۹۰، این خودرو در بازار استرالیا با موتور دیزلی تنفس طبیعی برای اولین بار معرفی شد که در آنجا بعنوان یک آپشن بود.
دلیکا موجود در ایران نسخه فیس لیفت شده نسل سوم این خودرو است که توسط سوئیست زیر مجموعه گروه فوجیان موتورز فیس لیفت شده است نسخه عرضه شده در ایران به موتور ۲ لیتری ۸۹ اسب بخاری مجهز شده است این نسخه در دو مدل ۷ نفره و ۱۱ نفره عرضه می شد. کاربری این خودرو در ایران بیشتر به صورت تاکسی و ون های مسافر بری شخصی بود.
نسل چهارم دلیکا که در ۱۲ مه ۱۹۹۴ عرضه شد، تغییرات زیادی نسبت به نسل قبل داشت، این اتاق بدنه آیرودینامیکی تر و امکانات فنی و ایمنی بیشتری نسبت به نسل قبل داشت. مدل کامیون از این نسل بر عکس نسل های قبلی عرضه نشد از لحاظ شاسی هم این ون در دونسخه شاسی بلند و شاسی کوتاه در دسترس بود. انواع موتورهای ۲٫۴ لیتری، ۳، ۲٫۵ و ۲٫۸ لیتری در بازارهای جهانی برای این خودرو موجود بودند.
