میتِران، فرانْسوا (۱۹۱۶ـ۱۹۹۶)(Mitterrand, François)
میتِران،فرانْسوا
سیاستمدار سوسیالیست فرانسوی. پس از یک دوره فعالیت موفقیت آمیز در مناصب وزارتی در جمهوری چهارم فرانسه و عضویت در یازده هیئت دولت (۱۹۴۷ـ ۱۹۵۸)، در ۱۹۷۱ به حزب نوبنیاد سوسیالیست پیوست و آن را به پرطرفدارترین حزب در فرانسه تبدیل کرد و با پیروزی در انتخابات در دو دورۀ متوالی (۱۹۸۱ـ ۱۹۸۸ و ۱۹۸۸ـ۱۹۹۵)، در مقام ریاست جمهوری خدمت کرد. تشکیلات سیاسی میتران از ۱۹۸۲ سیاست های توزیع مجدد و ضد رکودی را رها کرد و به رغم افزایش نرخ بیکاری، به سیاست اقتصاد متعارف و مبتنی بر حفظ «فرانک قوی» (دارای پیوند با مارک آلمان) روی آورد و برای یکپارچگی هرچه بیشتر اروپا با شور و نیروی فراوان کوشید. میتران در پاریس حقوق و سیاست خواند. در جنگ جهانی دوم، ابتدا مدتی در دستگاه دولت ویشی مارشال پتن کار کرد، اما بعدها به جنبش مقاومت پیوست و شهرت یافت. در ۱۹۴۵ عضو حزب کوچک میانۀ متمایل به چپ بود و به نمایندگی مجلس ولایت نیور برگزیده شد. با اقدام ژنرال شارل دوگل در ایجاد جمهوری پنجم در ۱۹۵۸ مخالفت کرد و اتحادیۀ چپ را تشکیل داد و در مقام نامزد این اتحادیه در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۵ از دوگل شکست خورد. در ۱۹۷۱، که رهبر حزب سوسیالیست بود، با حزب کمونیست دربارۀ پیمان انتخاباتی و برنامۀ مشترک دولت مذاکره کرد (۱۹۷۲ـ۱۹۷۷). با وجود این، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۷۴ بار دیگر، این بار از والری ژیسکاردستن، شکست خورد و سرانجام در ۱۹۸۱ به ریاست جمهوری فرانسه برگزیده شد. تنزل اوضاع اقتصادی فرانسه پس از ۱۹۸۳، برنامۀ بلندپروازانۀ میتران را برای اصلاحات اجتماعی، اقتصادی، و نهادی با مشکل مواجه کرد. پس از آن که سوسیالیست ها در مارس ۱۹۸۶ اکثریت خود را در مجلس از دست دادند، میتران ناگزیر شد با ژاک شیراک، نخست وزیر طرفدار دوگل، کار کند. با وجود این، محبوبیت میتران افزایش یافت و در انتخابات ریاست جمهوری در مه ۱۹۸۸ ژاک شیراک را شکست داد. اما در ۱۹۹۳ بار دیگر به «همکاری اجباری» با ادوار بالادور، نخست وزیر محافظه کار، تن داد. بیماری میتران در اواخر دورۀ ریاست جمهوری از قدرت او کاست. میتران در دورۀ «همکاری اجباری» خود با شیراک توانسته بود بر محبوبیت خود در میان مردم بیفزاید، در حالی که موفقیت های نخست وزیری بالادور با زوال محبوبیت و تضعیف نفوذ میتران همراه بود.
میتِران،فرانْسوا
سیاستمدار سوسیالیست فرانسوی. پس از یک دوره فعالیت موفقیت آمیز در مناصب وزارتی در جمهوری چهارم فرانسه و عضویت در یازده هیئت دولت (۱۹۴۷ـ ۱۹۵۸)، در ۱۹۷۱ به حزب نوبنیاد سوسیالیست پیوست و آن را به پرطرفدارترین حزب در فرانسه تبدیل کرد و با پیروزی در انتخابات در دو دورۀ متوالی (۱۹۸۱ـ ۱۹۸۸ و ۱۹۸۸ـ۱۹۹۵)، در مقام ریاست جمهوری خدمت کرد. تشکیلات سیاسی میتران از ۱۹۸۲ سیاست های توزیع مجدد و ضد رکودی را رها کرد و به رغم افزایش نرخ بیکاری، به سیاست اقتصاد متعارف و مبتنی بر حفظ «فرانک قوی» (دارای پیوند با مارک آلمان) روی آورد و برای یکپارچگی هرچه بیشتر اروپا با شور و نیروی فراوان کوشید. میتران در پاریس حقوق و سیاست خواند. در جنگ جهانی دوم، ابتدا مدتی در دستگاه دولت ویشی مارشال پتن کار کرد، اما بعدها به جنبش مقاومت پیوست و شهرت یافت. در ۱۹۴۵ عضو حزب کوچک میانۀ متمایل به چپ بود و به نمایندگی مجلس ولایت نیور برگزیده شد. با اقدام ژنرال شارل دوگل در ایجاد جمهوری پنجم در ۱۹۵۸ مخالفت کرد و اتحادیۀ چپ را تشکیل داد و در مقام نامزد این اتحادیه در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۵ از دوگل شکست خورد. در ۱۹۷۱، که رهبر حزب سوسیالیست بود، با حزب کمونیست دربارۀ پیمان انتخاباتی و برنامۀ مشترک دولت مذاکره کرد (۱۹۷۲ـ۱۹۷۷). با وجود این، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۷۴ بار دیگر، این بار از والری ژیسکاردستن، شکست خورد و سرانجام در ۱۹۸۱ به ریاست جمهوری فرانسه برگزیده شد. تنزل اوضاع اقتصادی فرانسه پس از ۱۹۸۳، برنامۀ بلندپروازانۀ میتران را برای اصلاحات اجتماعی، اقتصادی، و نهادی با مشکل مواجه کرد. پس از آن که سوسیالیست ها در مارس ۱۹۸۶ اکثریت خود را در مجلس از دست دادند، میتران ناگزیر شد با ژاک شیراک، نخست وزیر طرفدار دوگل، کار کند. با وجود این، محبوبیت میتران افزایش یافت و در انتخابات ریاست جمهوری در مه ۱۹۸۸ ژاک شیراک را شکست داد. اما در ۱۹۹۳ بار دیگر به «همکاری اجباری» با ادوار بالادور، نخست وزیر محافظه کار، تن داد. بیماری میتران در اواخر دورۀ ریاست جمهوری از قدرت او کاست. میتران در دورۀ «همکاری اجباری» خود با شیراک توانسته بود بر محبوبیت خود در میان مردم بیفزاید، در حالی که موفقیت های نخست وزیری بالادور با زوال محبوبیت و تضعیف نفوذ میتران همراه بود.
wikijoo: میتران،_فرانسوا_(۱۹۱۶ـ۱۹۹۶)